Buiten verwachting, groeien de tomatenplantjes op onze zéker níet zonovergoten vensterbank, waar beton en baksteen de boventoon voeren. En tegen de voorspelling van de professionele kweker in glimmen vele groene tomaatjes hun lot in de pan tegemoet, áls ze tenminste ooit rood willen worden (of geeloranje; ben ik ook al tevreden mee!) Reeds vier rode tomaten gingen hun groene broertjes voor en ik wacht geduldig op wat komen gaat.En wat hélèmáál mijn verbazing schetst, is het heuse kikkererwtenplantje wat uit een geweekte droge kikkererwt ontsproot. Het overmoedige plantje maakte tot op heden één kikkererwtenpeul(tje) aan en doet vermoede pogingen om middels een bloempje een tweede peul op te starten. Nou, aan voldoende water zal het hem hier in het druilerige Gent niet ontbreken....
(update 13-08-2008)
Nadat hij zo dapper heeft gestreden tegen de afwezigheid van zonlicht en tóch nog zes nakomelingen heeft afgeworpen, is Tiny Tim de Tomatenplant gisteravond door een hevige stormvlaag geveld en op de benedengrond stuk gevallen. We zullen je nooit vergeten, Tim.
Haha geniaal, ik deel je pijn. Ik herinner mijn eerste tomatenplant nog wel, de winter werd hem fataal.
BeantwoordenVerwijderenIk om hier trouwens omdat ze bij semiobliviously via een eveneens geniale ode naar je doorgelinkt hebben, al weet ik niet of jullie tuinier ervaringen zo overeenkomen.
Nee dat kan niet, anders was je allang gestopt met deze blog
http://meanwhileonplanetearth.blogspot.com/2010/03/assassination-of-tim-tomato-by_24.html