Een visje (zalmforel) was makkelijk genoeg gevonden op de versafdeling van de supermarkt (of in de 'verpakt maar tòch ook vers, ookal zie je de vrieskristallen zitten' koeling) en het was de bedoeling dat deze nou eens níet ging zwemmen, maar met een hele partij geurige kruiden een paar uur zou 'trekken'. Ware het niet dat ik mijn verse visje een beetje vergeten was en dat er na een aantal dagen een minder appetijtelijke geur vanaf kwam. Dus volgde ik de aloude methode voor Middeleeuwse vis (ook bekend als Indiase vis): kruiden tot de aanzet van bederf overstemd wordt. Dus was er meer nodig dan een handje droge kruiden en ging mijn vis uiteindelijk dan toch kopje onder in kruiden mét olie, waarna de oven zijn lot bestempelde.En hoewel mijn liefste 'beleefd' wachtte tot ik de eerste hap had doorgeslikt, waren de vissen heerlijk. En dat mag ook wel want ik ontpopte me in de keuken tot een waar kruidenvrouwtje: anijs- zaad, venkelzaad, kurkuma, kerriepoeder, gemalen kardemom, kummel, pimentpoeder, gemberpoeder en ik geloof zelfs een vleugje cayennepeper. Erbij aten we geblancheerde boterbonen en de "volkorenpu" van mijn lief: puree van mét schil gestampte gekookte aardappelen (voor de écht luie kok die uit principe niet gezien wil worden met een pakje 'enkel water toevoegen' puree).
Ik heb de minder geliefde maar goedkope (€1,39 per 4 stuks) gerookte haring van de Match de volgende dag aan eenzelfde kruidenbehandeling onderworpen; waarna zelfs A ze lustte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten