Op een zonnige woensdagochtend ben ik zoals gewoonlijk eigenlijk weer (te) vroeg wakker en dus sta ik, terwijl de grote wijzer naar acht uur doortikt, in de keuken te koken. Omdat de lucht nú al strakblauw is en je af en toe uit je dagelijkse ritme (lees: sleur) moet wegbreken. Dus kan ik mijn liefste best een dagje ontvoeren naar Walcheren; waar strand, trampolines, midgetgolf en pittoreske dorpjes ons wachten. En hoewel ik vast van plan ben om bij De Bostent een frietje te kopen (zoals we vroeger altijd al deden), vind ik de aftocht incompleet zonder picknickmand (lees: koelbox).
Voor de koude zalmsoep wordt gerookte zalm kort in melk gekookt (ie; kàn dat?) en dan met ringetjes lente-ui, tomatenstukjes en komkommer gepureerd. Aan het mengsel wordt visbouillon en yoghurt toegevoegd (en dille) en dat was het eigenlijk al wel zo'n beetje. Sneller kan eigenlijk niet voor een 'ik-ga-tòch-op-vakantie-en-ik-moet-nog-iets-mee'.De blokjes komkommer, resterende lente-ui en snippers zalm die ter garnering in de soep zouden moeten, worden nog even apart in een zakje naar de plaats van consumptie vervoerd. En met de diepgevroren koelelementen (lees: flesjes water uit de diepvries) zou deze zalmsoep precies op temperatuur moeten zijn tegen de tijd dat we onze voetjes in het zand nestelen.
Verder in de picknickbox: ovengegaarde suikermaïs, kersen, reepjes rode paprika, (zelf)geschrapte bospeen, mandarijnen en broodrolletjes.
Ík vind het trouwens een lekker soepje, hoewel een beetje apart (vooral voor mij dan, want ik weet dat ik zalm heb gekookt in melk) en ook een beetje zuur. Maar dat laatste komt natuurlijk van de yoghurt en zou verholpen moeten kunnen worden in een keuken waar je meer tot je beschikking hebt dan zonnebrand en schelpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten