Crêpestaart met appel

Er bestaat hier inmiddels een bijzondere traditie van appeltoetjes. Appelbollen, appelpudding, appelsorbetijs, appelsoufflé, gepofte appel uit de oven, appelbavarois met kruidkoek; alleen nog net geen appelflappen (te voor de hand liggend, waarschijnlijk). En tja, wat valt er dan nog te appelen? Mijns inziens moet er meer zijn en verrek, ik vind dit in de receptenmap:

Eerst moet ik een hele stapel dunne pannenkoekjes bakken (wat al een behoorlijk hap van mijn vrije tijd opslokt, maar ik blijf gestaag doorbakken). Ondertussen zou er verse appelmoes op het fornuis moeten staan te pruttelen, maar ik draai lekker gewoon een pot appelcompôte (van 720g) open. Há! Door de appelpu gaan slag- room, vanille(suiker) en Calvados en dan kan het grote stapelen beginnen.

Men neme een grote springvorm (in plaats van de voorgestelde ovenschaal), licht ingevet met gesmolten roomboter. Daarin gaat een pannenkoekje met daarop een lepel appelcompôte. Gebruind amandelschaafsel erop, dan weer een pannenkoekje en zo verder tot alles keurig gestapeld is. De laatste pannenkoek wordt nog weer met gesmolten boter besmeerd en dan met suiker en amandelen bestrooid. Het geheel kan de oven in tot het in huis ruikt alsof we openhuizendag hebben (lekker, dus).

Indrukwekkende crêpestaart. Met helaas te veel pannenkoek (die moeten inderdaad écht DUN) en te weinig amandel. Ik zie lagen amandelspijs ook nog wel zitten in dit toetje. De Calvados is goed terug te proeven, de slagroom niet. Eigenlijk is de taart net wat te droog en ik zou de volgende keer toch eerder fijne appelmoes dan appelcompôte nemen, maar dan wel twéé potten. Of misschien één pot appelmoes en een custard of banketbakkersroom maken en dit tussen de pannenkoeken afwisselen met spijs (zei zij schaamteloos likkebaardend). Maar het is een góed toetje, ondanks de verbeter- punten, en die gekarameliseerde krokante suikerlaag bovenop is onmisbaar lekker!