Dat van die mislukte speculaaspudding kan ik natuurlijk niet goed verkroppen en dus volgt al snel een tweede poging. Niet met het- zelfde recept natuurlijk, en ook niet met een aangepaste (betere) versie daarvan, maar met een supersimpele nieuwe manier: cus- tardpoeder. Ik heb nog een bodempje van dit spul in de kast staan en dat mag op.Dus breng ik melk aan de kook en dik dit met custardpoeder (en suiker) in tot een gele vla. Officieel dient dit met behulp van eier- dooiers te gebeuren, maar na het speculaasdebâcle neem ìk geen risico's meer. In een ovenschaal gaan appelpartjes en, vooruit, stukjes grofgesneden gemberconfit met daarop de custard. Hup de oven in en daarna hup richting maag. En het is zowaar te eten. Hoewel ik blijkbaar hoognodig eens moet opzoeken hoe je nou op meer authentieke wijze pudding maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten