Vier uur kopje soep. Of bordje soep, met noodles; dat is ook vaak lekker. Of lekker vullend, in elk geval. In deze winkel met Poolse delicatessen heb ik in dat kader wel iets heel aparts van het schap geplukt: instant borsjt. Met noodles vreemd genoeg, want ik snap even niet wat er nou Pools, of Oosteuropees, is aan noodles. Maar goed, ik giet er kokend water op. En verbaas me ten zeerste over de kleur: fuchsiarozerood. Een beetje té kleurig naar mijn smaak, net zoals groene ketchup en blauwgrijze yoghurt ook niet lekker smaken. En dat is nog afgezien van het zout, want zout is het, deze 'soep'. En verder smaakt het eigenlijk niet echt ergens naar. Of jawel. Zurig. Zurig en zout met veel verder smaakloze (droge) noodles. Maar goed, dan weten we dat ook weer. En kan ik deze rariteit afvinken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten