"Plenty"

Een lieve vriend die volgens eigen zeggen "koning van de éénpans- maaltijd" is, maar "graag een receptje mee komt prikken" gaf mij een nieuw kookboek. Getiteld, in overbodig Engels, 'Plenty' (wat, zeg ik je, is er niet goed aan 'genoeg'?). Vegetarische recepten met groenten van bladzijde 10 tot en met pagina 283. Door Yotam Ottolenghi (wat is in een naam?)

De hele reutemeteut is aanwezig in de diverse hoofdstukken: wortelgroenten, veel uien, paddestoelen, courgettes en pompoenen, paprika's en chillipepers, koolfamilie, aubergine (Yotam zegt "de fantastische aubergine" waarbij ik sceptisch denk "ja, als decoratie misschien"), tomaten, bladgroenten al dan niet rauw, verse groene groenten, peulvruchten, granen, pasta polenta en couscous en ten slotte vruchten en kaas. Als ik mijn oog laat dwalen over de tekst en inhoud vallen mij vooral, nou, om héél eerlijk te zijn vallen mij niet zoveel bijzonderheden op. Tenminste niet op culinair gebied. Groentetaarten, -soufflés en veel salades; gevulde groenten en groenten op diverse wijzes met elkaar.

Ik bedoel: geroosterde aubergine met tahin en gekarameliseerde witlof met gruyère kun je toch echt moeilijk 'originele' recepten noemen? Op bladzijde 154 en 155 een salade van waterkers met pistache en oranjebloesem wat op de pràchtige kleurenfoto niet veel meer is dan een berg groen blad met dure en altíjd lekkere pistachenoten, een drizzle olijfolie en -schijnbaar- een scheutje oranjebloesemwater. Dat is toch geen re-cept?!?!

Maar direct op deze constatering komt de vraag 'moet dat dan?' Lekker eten hoeft toch niet ingewikkeld, inventief of innoverend te zijn? Als ik mijn eigen maatstaf dus verlaag naar enkel lekker, zou dit boek een heel aardig eind moeten kunnen komen. Met lokale seizoensgebonden verse groenten als basis. En dan vind je in dit boek altijd wel een passend idee. Met enthousiasmerende foto's. Ja. Ik ben er blij mee. En zal de conclusies bewaren tot ná het wegprikken van de feitelijke gerechten.