Ik vind het altijd leuk om buiten de lijntjes te kleuren in culinair opzicht. Dat betekent voor mij nieuwe en bijzondere gerechten uitproberen. Kijken hoever ik mezelf als kok kan pushen en of ik eten kan maken waarvan ik daarvoor nog niet wist of ik dat kon. Kookboeken met plaatjes zijn daarbij onontbeerlijk, want ik moet me wel van tevoren een voorstelling kunnen maken van het eindresultaat. Voor een vriendin die kwam mee eten en voor ná de werkdag de dag daarna, maakte ik op een vrije dag een visterrine. Handig, want staat dan koud in de koelkast hapklaar te wezen:
Bij VanLandschoot vond ik gróte verse spinaziebladeren, die één voor één een vijftal seconden in ruim kokend water werden geblancheerd (ongelooflijk trouwens hóe snel spinazie gaar is), waarna direct ondergedompeld in een gereed staande bak met koud water. Écht een werkje voor twee en gelukkig kreeg ik mijn liefste zo gek om de spinazie uit het koelwater op handdoeken uit te spreiden. Met de bladeren werd een met plasticfolie belegde vorm bekleed:
Volgens recept prepareerde ik een lekker vissige terrinevulling van kabeljauw en... en ik weet niet meer welke andere vis, in ieder geval een witvis uit een aanbieding. Ik had alleen een probleem met het stijfkloppen van de slagroom, omdat ik
een magere 15% vet versie had gekocht en volgens mij is het juist het vet wat ervoor zorgt dat slagroom stijf wordt. Dus géén slagroom er- doorheen, wat alleen maar nóg magerder was. De vismassa met groentemozaïek werd in de spinazievorm gestort en met plasticfolie bedekt een nacht in de koelkast gezet om op te stijven.Zodat ons diner de volgende dag bestond uit gekookte snelkooktarwe, bloemkool uit de oven, gebakken gemsla met tomatensalsa en een plak visterrine. Érg lekker en érg vleesloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten