Gevuld speculaas in juli: màg dat?

Citroensapkuur? Hoe bedoel je?! Blijkbaar mis ik het Nederlandse (of het is alwéér een stevige bries van de wind die "en nu moeten de kasten leeg" heet), want gisteren heb ik gevuld speculaas staan bakken. Maar dan níet met de traditionele amandelspijs, maar met zelfgebrouwen pistachevulling. Volgens uiteraard wél traditioneel recept; dus níet die versie waarin zelfrijzend bakmeel wordt omgetoverd in speculaasdeeg met behulp van kant-en-klare speculaaskruiden, maar compleet 'from scratch':

Nou bestaat amandelspijs feitelijk uit niets anders dan één deel amandelpoeder vermengd met één deel suiker. Daar gaat facultatief nog een eitje door, of enkel een eiwit, citroenzest of de rasp van een andere citrusvrucht, enkele druppels amandel- essence of voor de puristen bittere amandelen (die heb ik trouwens nog nóóit ergens gevonden en je kan rustig stellen dat ik heel wat winkels, toko's en supermarkten van binnen heb gezien) en zo ontstaat een verrukkelijk zoete brij die best vergeleken wordt met 'frangipane' (en is het niet gewoon hetzelfde?!).
Als je goedkope amandelen kunt vinden heeft het zelf fijnmalen (dank u, Braun) de voorkeur boven de aanschaf van duur amandelpoeder, maar waarom zou je alleen amandelen kunnen gebruiken? Ik denk het helemaal te hebben gevonden met pistachenoten en maal die met suiker tot spijs. Eitje erdoor. Kleine bolletjes van de pistachebrij tussen lapjes speculaasdeeg, deze ook weer met losgeklopt ei bestrijken (ik gebruik 'altijd' 1 eigeel vermengd met even zo veel melk) en een halve pistachenoot erin duwen. Hop, de oven in en dan zijn de calorietjes klaar.

En als je dan tòch bezig bent met je handen in het deeg, kun je best ook meteen maar gewoon gevuld speculaas bakken. Waarvoor ik een kleine boterkoekvorm (20cm) gebruik. Niks moeilijks aan, met díe uitzondering dat speculaasdeeg zich niet makkelijk (althans niet in míjn handen) laat bewerken: authentiek scheurdeeg, dus niet té dun uitrollen. Ingevette vorm rondom met speculaasdeeg bekleden, (royaal) spijs over de deegbodem uitstrijken en passende lap deeg erop. Lekker veel amandelschaafsel erop (of een patroon van garneeramandelen) en afbakken:

Het enige probleem is, dat maar weer eens bleek hoe ik een broertje dood heb aan het maken van speculaasdeeg. Ik houd níet van 'koude boter met twee messen door bloem snijden tot een samenhangend geheel ontstaat', want ik bereik dat punt nooit (net zoiets als dat ik nog nóóit het punt heb bereikt waarop mijn lichaam endorfinen gaat aanmaken en hardlopen schijnbaar verslavend wordt...) Ik voeg altijd te veel water toe, omdat altijd na 'één of twee eetlepels' blijkt dat het deeg te droog is, waarna het daarna toch te vochtig blijkt. Dus zou het best wel eens kunnen zijn dat ik de volgende keer een pak speculaasmix pak. Vooral als daar zo'n lokkende AH sticker op zit (tijdstip: tussen Sint en Kerst, houdbaarheid: nog minstens een jaar).