Wie bij 'Malle Jan' aan een kinderboek denkt over een jeugdige voetballer die op het veld beschimpt wordt, heeft nog nooit bij het Utrechtse wokrestaurant met die vreemde naam gegeten (want, serieus, wát is dat nou voor een naam?!)
Wanneer je vanaf de Overvechtse Franciscusdreef rechtdoor rijdt op het Gandhiplein en je slaat daarna linksaf, kom je na een korte rit door een pittoresk aanleundorp via een louche parkeerplaats - geflankeerd door twee enorme stenen Chinese leeuwen - bij de ingang van het aanvankelijk onopvallende restaurant (Gageldijk 81). Eenmaal binnen is het één en al Chinaglam wat er blinkt. Voor €19,95 p.p. (€17,95 doordeweeks) mag je daarna zo vaak je wilt eten gaan halen bij de diverse buffetten en kookstations. En dàt zijn er nogal wat: er is een uitgebreid sushibuffet met heel accep- tabele, goed gedresseerde maki en sashimi (bestaande uit een enorme berg verse zalm en enkele velletjes inkt- vis); tempura, een chinees saladebuffet (met een bak chuka wakame), een fondue buffet (op bestelling komt er een frituurpan in de tafel €27,50 p.p.), een wokbuffet, een saladebuffet en een teppanyaki vlakgrill. Er is dim sum, fruit, soep, nasi/bami, pizza, friet, een Chinees buffet (met babi pangang) én er is een (nu enigszins ver- veelde) chef die live bami maakt. Er is zelfs lammetjespap.
Zèlf vinden ze dat er bij MalleJan "een overvloedige keus is uit kraakverse ingrediënten". Dat klopt; er ís een overvloedige keus. De ingrediënten zíjn vers (alleen, helaas, niet van tòpkwaliteit) en er is werkelijk voor ieder wat wils. 'Zelfs' vegetariërs komen rúim aan hun trekken!
De koks zouden speciaal uit China zijn overgevlogen. De arme mannen; daar zitten ze dan, vér verwijderd van de drukke hectiek en inspirerende buzz, in het nietszeggende Maarssen; elke avond steeds hetzelfde voer te koken voor uitgehongerde Utrechters. Voor ons bezoekers is het wél genieten. In de ontvangstruimte spelen enkele 19-jarige jongens rapmuziek op de publieke vleugel. Kind- jes trekken aan onze tafel voorbij met bordjes vol kokosjello en friet. Er zijn mensen die na de vele wandelingen richting buffet, nog in staat zijn een ijscoupe naar binnen te hakken. Alleen blijft het intrigerende 'theehuis' telkenmale leeg en heb ik ook de VIPruimte nog niet ontdekt. Een mallejan is overigens een éénassige kar met een hoog asblok en een dissel; de link met het wokrestaurant ontgaat me even...
Wanneer je vanaf de Overvechtse Franciscusdreef rechtdoor rijdt op het Gandhiplein en je slaat daarna linksaf, kom je na een korte rit door een pittoresk aanleundorp via een louche parkeerplaats - geflankeerd door twee enorme stenen Chinese leeuwen - bij de ingang van het aanvankelijk onopvallende restaurant (Gageldijk 81). Eenmaal binnen is het één en al Chinaglam wat er blinkt. Voor €19,95 p.p. (€17,95 doordeweeks) mag je daarna zo vaak je wilt eten gaan halen bij de diverse buffetten en kookstations. En dàt zijn er nogal wat: er is een uitgebreid sushibuffet met heel accep- tabele, goed gedresseerde maki en sashimi (bestaande uit een enorme berg verse zalm en enkele velletjes inkt- vis); tempura, een chinees saladebuffet (met een bak chuka wakame), een fondue buffet (op bestelling komt er een frituurpan in de tafel €27,50 p.p.), een wokbuffet, een saladebuffet en een teppanyaki vlakgrill. Er is dim sum, fruit, soep, nasi/bami, pizza, friet, een Chinees buffet (met babi pangang) én er is een (nu enigszins ver- veelde) chef die live bami maakt. Er is zelfs lammetjespap.
Zèlf vinden ze dat er bij MalleJan "een overvloedige keus is uit kraakverse ingrediënten". Dat klopt; er ís een overvloedige keus. De ingrediënten zíjn vers (alleen, helaas, niet van tòpkwaliteit) en er is werkelijk voor ieder wat wils. 'Zelfs' vegetariërs komen rúim aan hun trekken!
De koks zouden speciaal uit China zijn overgevlogen. De arme mannen; daar zitten ze dan, vér verwijderd van de drukke hectiek en inspirerende buzz, in het nietszeggende Maarssen; elke avond steeds hetzelfde voer te koken voor uitgehongerde Utrechters. Voor ons bezoekers is het wél genieten. In de ontvangstruimte spelen enkele 19-jarige jongens rapmuziek op de publieke vleugel. Kind- jes trekken aan onze tafel voorbij met bordjes vol kokosjello en friet. Er zijn mensen die na de vele wandelingen richting buffet, nog in staat zijn een ijscoupe naar binnen te hakken. Alleen blijft het intrigerende 'theehuis' telkenmale leeg en heb ik ook de VIPruimte nog niet ontdekt. Een mallejan is overigens een éénassige kar met een hoog asblok en een dissel; de link met het wokrestaurant ontgaat me even...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten