Hartige fillodeegtaart met saffraankip en cashewnoten

Gisteren kwam een vakantievriend van een jaar of zes geleden op bezoek in ons nieuwe huis. En omdat ik in verband met fulltime werkweek al dágen niet gekookt had (waarvoor ik mijn lief harte- lijk dank; aanschuiven voor het eten wanneer je uitgeput uit de trein bent gerold en net je fietsje hebt weggezet, is de max!), zat ik door mijn receptenmap te bladeren tot ik een culinaire uitdaging had gevonden. Met als uitgangspunt het Turkse fillodeeg dat nog in de kast lag te wachten op een maaltijd als deze.

Een viertal kippenbouten aanbraden en vervolgens na toevoeging van vier grofgesneden uien, verse peterselie, peper, zout, saf- fraan, kaneel en verse geraspte gember met het deksel op de pan gaarstoven (tot het vlees van de botten valt). De kip uit de pan verwijderen, laten afkoelen en het vlees eraf plukken. Het braadvocht op hoog vuur in laten koken en er daarna vier losgeklopte eieren doorheen mengen. Gehakte cashewno- ten roosteren en met suiker en kaneel vermengen.
Een ovenschaal invetten en met dun met gesmolten boter inge- streken vellen fillodeeg bekleden. Een laag uien-ei-mengsel over de bodem verdelen, hier kippenvlees op schikken, bedekken met fillovellen, het proces herhalen, een cashewnotenlaag toevoegen, bedekken met fillovellen, het resterende uienmengsel met het laatste kippenvlees over de taart verdelen en het geheel dicht- vouwen. De taart bestrijken met wat losgeklopt ei en afbakken in een voorverwarmde oven.
En terwijl we én de tafel aan het dekken waren én een rondleiding gaven langs de gerenoveerde kamers, knalde ik nog snel een sala- de in elkaar van ijsbergsla (gewassen, gesneden, verpakt 500g €1,49 Lidl) met geblancheerde courgetteplakjes, witte druiven en tuinkers.
De taart kwam goudbruin en knap- perig uit de oven, maar was aan tafel slechts met moeite in stukken te snijden. Maar goed, een hoop geklieder is meestal de perfecte ijsbreker. De taart smaakte mij prima: knapperig en smeuïg. Het meest opvallende vond ik dat de aparte ingrediënten tot een ge- heel waren versmolten; ik heb niet echt cashewnoten geproefd, of kaneel, of ei, of kip, maar er hing wel een heerlijke saffraangeur om de tafel. We schepten alledrie een tweede portie op (waardoor de taart als restjesdiner de volgende dag kwam te vervallen) en enig puntje van kritiek was de helaasheid van gezóuten fillodeeg...

Waarom ik deze taart, ondanks de verfijnde smaak, nooit meer ga maken? Omdat ik het braadvocht niet afgegoten had alvorens in te koken, en ik kan je zeggen: ingekookt vet plus eieren = vét. Tel daar alle met boter ingestreken vellen fillodeeg bij op en je hebt een héleboel verstopte aderen.