Gordon's mini strooptaartjes

En dus heb ik Gordon Ramsay in mijn hart gesloten. Zéker nìet de man, maar wél de chef. Zijn kookboeken staan definitief op mijn verlanglijstje; want er is nog geen recept van zijn hand wat ik ge-maakt heb, waarmee ik niet àbsolúút de show heb gestolen. Elke keer weer raak! Dit keer op mijn werk, toen ik aankwam met een bord vol kleine strooptaartjes (verjaardag, naast de Tarte de Francois):

En bovendien geeft hij een killerrecept voor pâté sucrée; een ba- sisdeeg voor zoete taartbodem(pje)s, waarmee je dan zelf kunt gaan variëren qua vulling:
Roer 250g roomboter in een grote kom romig. Voeg 180g (ultra)fijne kristalsuiker toe en mix dit zacht en romig (maar niet luchtig). Schraap het merg uit 3 tot 4 in de lengte doorgesneden vanillestokjes (of gebruik zoals ik 1tl bourbon vanillepoeder) en voeg dit toe aan het botermengsel. Laat de electrische mixer op lage snelheid draaien en voeg geleidelijk 2 losgeroerde grote eieren toe, tot deze geheel zijn opgenomen. Zeef 500g bloem met ¼tl fijn zout in gedeeltes boven het mengsel en mix op lage snelheid tot het deeg een kruimelige bal vormt. Schep het deeg bij elkaar en kneed met koele hand op een licht met bloem bestoven (stenen) werkvlak enkele minuten door. Laat de pâté sucrée verpakt in plasticfolie een half uur in de koelkast rusten, rol het ver- volgens uit en bekleed een inge- vette taartvorm met het deeg.

De pâté sucrée van Gordon is soe- pel, zacht, smaakt verrukkelijk zoetig en scheurt niet. Ik bekleed er de holtes van een muffinvorm mee en schep op elk bodempje een halve theelepel lemon curd (uit een potje). Het ahornsiroopmengsel dat ik de vorige dag heb gemaakt - 3dl ahornsiroop met 85g vers wit broodkruim, 60g amandel- poeder, 1 ei en 1,5dl ongeklopte slagroom vermalen met behulp van een staafmixer - gaat met eetlepels tegelijk in de deegbakjes, waarna de taartjes worden afgebakken volgens de aanwijzigingen in het recept. De techniek van de perfecte deegrand beheers ik niet (mijn randjes zijn rafelig), dus ik geef het na één poging op om het gebakken deeg mooi rond van de taartjes af te steken. Dat maakt niks uit; de smaak is er niet minder om.
De zoete kruidigheid van ahornsiroop blijkt perfect te combineren met de zurige lemon curd (jam zou ik denk ik een hap teveel zoet zijn geweest) en het kruimige amandelmengsel is zacht en uiter- mate smeuïg. Toegegeven, echt feestelijk zien de ahorntaartjes er nìet uit, maar wanneer ik weer aan het werk ben getogen en ik hoor collega's op de gang tegen elkaar zeggen dat "die kleintjes zo lekker zijn", ben ik Gordon toch weer uitermate dankbaar. Wat jammer dat hij op tv zo'n schreeuwlelijk is, want op papier is hij onover- troffen!