Walnotentaart met ahornsiroop

De derde verjaardagstraktatie (een mens heeft heel wat te stellen des ochtends op de fiets naar het station met een taart in een plastic zak..) was een fijne walnotentaart van het type: smeuïg. Het recept geeft behalve aanwijzigingen voor de vulling óok een bereiding voor een deegbodem, maar ik had nog pâté sucrée over van Gordon's strooptaartjes en dus heb ik dàt gebruikt.

Easy. Een taartvorm of bakblik bekleden met deeg en hierin een mengsel van 4 losgeklopte eieren, 125g bruine basterdsuiker, 1 zakje vanillesuiker, 100ml ahornsiroop (lees: een flinke scheut), 50g zachte boter en de geraspte schil van 1 citroen schenken. De taart een uurtje bakken en ontvormen.

Aangezien ik (weer eens) 's avonds laat aan het bakken was gesla- gen (na de werkdag bestaat mijn avond eerst uit zitten en bijko- men, dan eten, tv kijken, hangen, nog meer bijkomen en tenslotte vanaf een uur of half tien een taart bakken), grensde het einde van het uur baktijd aan mijn ik-stort-in-en-moet-gaan-slapen-moment en dus liet ik de stroperige taart ín de vorm afkoelen. Zodat ik de gekaramelliseerde rakker de volgende dag níet meer uit de glazen vorm kreeg. Niets wat een beetje mes niet opgelost krijgt en de plakken taart brokkelden sowieso af, maar ik had wel een dot slagroom op de brokstukken nodig voor het essentiële feestelijke effect.

I lóve maple syrup en deze taart smaakt daar daadwerkelijk naar! Met walnoten en basterdsuiker echt niet te versmaden. En geluk- kig was meer dan de helft over (we waren maar met z'n drieën die dag en hoeveel taart kun je lunchen?!), zodat we thuis nog het hele weekend walnotenahorntaart konden 'toeten'.