Een (fles)pompoen is tegenwoordig relatief makkelijk (bij een toko of de Jumbo) te verkrijgen en bovendien lekker lang houdbaar. Máánden kan zo'n ding goed blijven; zeker voor de gelukkigen die in het bezig zijn van een (koele, donkere) kelder (lees: ik wil een kelder). Maar een pompoen kan ook in één keer op en dat bewijst dit recept. Toetje van pompoen.
Op z'n Turks. Pompoen wordt geschild (altijd weer een flinke klus) en in blokjes gesneden (of: blokjes pompoen worden kant-en-klaar gekocht, bij de AH in de diepvries). Deze met suiker 1,5uur in een warme oven van 150˚C laten garen, totdat de pompoen van siroop doortrokken is. Het recept zegt dat deze pompoen pas de oven in mag als de suiker (na een half uur) opgelost is, maar aangezien dat bij mij überhaupt niet gebeurd zie ik dat als een onmogelijkheid. Dat beetje water dat ik toevoeg aan de schaal is niet nodig; na 1 uur in de oven drúipt de pompoen in eigen suikernat.
Potdorie; dát is veel suiker!
Die heerlijke flespompoen is van zichzelf al lekker zoet en nu het soort van gekonfijt is helemáál. Vezelig en heerlijk. In wat boter geroosterde walnoten erbij met lichtzure romige crème fraîche. Niet verkeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten