De afgelopen maanden was in vrijwel elk culinair tijdschrift op z'n minst wel een kader aan de drie jonge worstmakers gewijd die zich onder de naam 'Brandt en Levie' met artisanale droge worsten op de markt zetten.
Het zijn harde droge worstjes met een nog-nèt eraf te peuteren velletje (maar dan ook maar nèt). De geur is goed: vettig, vlezig, worstig. Sappige inhoud, goed afgekruid. Het lavendelworstje heeft een prettig subtiel provence-aroma en eindigt in stevig peper. Het worstje met piment d'espelette smaakt naar anijs en is pittiger (en heeft van deze twee bij verre mijn voorkeur). Lekker, hoor.
Dat klinkt als goudeerlijk worst! Lekker!
BeantwoordenVerwijderen