Zelfgemaakte snickers

Hihi! Ze heeft zelf snickers gemaakt. Zèlf!!
En zo heb je nog eens wat aan internet. Want daar (hier dus) vind ik een enthousiasteling die zelf thuis snickers heeft gemaakt. Nou potverdikkie; dát kan ik ook. En ik ga het nog doen ook. Sterker nog: 'consider it done.' Ookal is bounty meer mijn smaak..

Vroeger, toen mijn broertje nog mijn vaste partner in misdaad was en onze grootste misdaad bestond uit het (bijna?) leeg eten van de snoeptrommel (feitelijk zodra mijn moeder na vertrek de hoek om was - hopelijk leest ze dit niet ;), was het maken van een tulband marmercake het beste wat ik in de keuken kon bereiken. Dus laat ik mezelf eens tonen dat ik gegroeid ben in de thuisbakafdeling. Eens kijken; wat heb ik daarvoor nodig? Véél chocolade in ieder geval, smeuïge pindakaas, een blikje gecondenseerde melk, (ranzige) marshmallow fluff, pinda's en fudge. Helemaal niets gezonds dus; dat belooft veel goeds. Haha.

Het lijkt een vrij ingewikkeld recept maar dat blijkt gaandeweg gelukkig mee te vallen. En zonder onoverkomelijke mislukkingen lukken mijn snickers in één keer! Neem om te beginnen een grote rechthoekige bak en bekleed die uitvoerig met plasticfolie (om de snickers naderhand überhaupt uit de vorm te kunnen halen).

Laag één bestaat uit gesmolten melk-en butterscotchchocolade met pindakaas. Makkie zo. Laag twee: zachte nougat van boter, gecondenseerde melk (héérlijk spul), pindakaas en zo'n hele pot smerige marshmallow fluff. Maar de nougat is lekker, vooral met dank aan de gecondenseerde melk! Laag twee: gesmolten fudge met gecondenseerde melk en (gezouten) pinda's. En daaroverheen een herhaling van laag één (het mag nogal naar pinda smaken; het zit in élke laag). Eén uur en driekwartier, inclusief de afwas, en ik ben mijn eigen snickersfabriek.

De zachte nougat vraagt nog de meeste aandacht, maar zolang de hele pruttelende massa op láág vuur wordt verwarmd en je níet tussentijds wegloopt (wíe zou dàt nou doen?), is de kans op succes groot. Weet ik dan uit (tweede) ervaring. De nougat is plakkerige suikerrotzooi; vréselijk natuurlijk, maar óók heerlijk, op een paradijselijke-appel-achtige manier..

En daar zit ik dan dus met mijn snickersblok. Ik zou 'm bijna aaien. Maar in plaats daarvan zet ik hardvochtig het mes erin en snijd het hele ding in (kleine!!!) blokjes. Waarna deze ook aan de zijkanten van een laagje chocolade (melk/butterscotch/pindakaas) worden voorzien. Dit is zonder twijfel de duurste snickers die ik óóit gege- ten heb, maar wát een complimenten oogst ik ermee!

"Hemels." "Toppertje." Het punt met deze zelfgemaakte snickers is dat het onmiskenbaar naar het origineel smaakt. Het lijkt er zó op dat je het direct associeert met de fabrieksvariant. Maar mijn eigen snickers is beter, want niet zo taai en hard als snickers uit de winkel. Deze is zacht en smeuïg en bezorgt geen kaakkramp. Een aanrader om zelf te maken. En ik meen het serieus: gewoon gaan doen!
Nou wil ik het trucje alleen nog een keer herhalen voor bounty. Of nuts.