Pecan pie (zonder de pecan)

Een etentje buitenshuis, waarbij ik ook ben uitgenodigd. Nou, dat vraagt om een fles wijn. Óf een taart; ja, dat vraagt om een taart! Ik selecteer vier recepten die in de weinig resterende tijd op zaterdagnamiddag te maken zullen zijn en daaruit wordt door G. de gedoodverfde winnaar gekozen.

Gelukkig ligt er nog 'pate sucrée' in de vriezer en nog gelukkiger is er een magnetron om dit op tijd te ontdooien, want ik kan pas na drieën beginnen met de taart. In de deegbodem gaan fijn (véél) geroosterde noten, met dank aan de Aldi die nu ook ongezouten cashewnoten verkoopt! En daaroverheen giet ik dan gloeiendhete karamel van keukenstroop, basterdsuiker, meer slagroom en (een beetje) boter. En dat gaat blijkbaar ook goed in een rauwe (lees: niet-voorgebakken) taartbodem, ookal lekt de gebakken taart nadien wat stroperige karamel in het midden. Maar dat is geen onoverkomelijk probleem.

In de hete oven bubbelt de karamel fijn (maar niet heus) over de (deeg)rand heen, zodat de taart na het bakken snél uit de vorm moet. Anders lukt dat niet meer, want de karamel wordt hárd.

De punten doen het prima bij het dessert en zijn nog het best te omschrijven als 'mueslirepen in taartvorm'. Schijnbaar hard, maar eigenlijk heerlijk plakkerige; mooi glimmende, pure notenfudge- taart. Helemaal top wanneer je van noten houdt! En kan ook prima met minder pecans.