Hij is dól (!) op witte chocolade en ik grijp die kans aan om er een taart mee te bakken. Een witte chocoladetaart dus (dûh), in een korst van blind voorgebakken paté sûcrée waarin (bio)citroenrasp is verwerkt.
De vulling is een mij totaal bizar voorkomend mengsel van (400g) gesmolten witte chocolade, (500ml) crème fraîche en drie eieren. Dat was het en dat chocoladespul moet in de taartbodem een half uur worden gebakken. Het zal wel een machtige taart worden...
De bovenkant van de afgekoelde taart moet volgens het recept (ook nog?) met gesmolten witte chocolade worden bestreken. Ik weet het niet; deze taart is het volgens mij helemáál, of helemaal niet.
De punten zijn moeilijk te snijden. De vulling is zacht smeuïg en de korst is hard knapperig. En de smaak is vooral die van véél te veel chocolade met het friszure van crème fraîche. En dat roomzuur is niet voor iedereen weggelegd. Hij vindt mijn witte chocoladetaart in ieder geval niet zo lekker, en dat wil echt wel wat zeggen (over de taart, natuurlijk, niet over mijn bakkwaliteiten).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten