Strandkoekjes

Spelletjesavond op zaterdag. En aangezien ik geen goesting heb in de bijna clichématige bakken chips met bier of toastjes met wijn, zullen de versnaperingen bestaan uit koekjes met melk. Of thee, in mijn geval (want melk vind ik ècht niet lekker!) Want ik heb een kookboek met de perfècte koekjesrecepten (Koekje). Binnen een half uurtje, met de roomboter al op kamertemperatuur, heb ik de degen voor niet één maar twéé soorten koekjes klaar en met de gekste van die twee zal ik strandkoekjes bakken. Omdat het nou toevallig een heel weekend regent half juni, wil nog niet zeggen dat er niet een beetje zomers strandgevoel mag zijn.

Zachte boter wordt met gezeefd poedersuiker en vanille (merg) tot een lichte crème geklopt, waarna er een losgeklopt ei en maïsmeel doorheen gaan. En dat was het al; deeg is klaar!! Volgens mij past maanzaad met zijn kleine korreltjes en contrasterende donkere kleur prima bij het thema 'zand' en dus gaat er een eetlepel maanzaad door het deeg. Nou heb ik de boter vooraf half laten smelten, wat de beloofde uitrolmogelijkheden van het deeg niet ten goede komt. Maar bolletjes deeg vormen met twee theelepels en die vervolgens op de bakplaat bak- ken, levert ook mooie koekjes op. Geen uitgestoken vormpje dus, maar platte rondjes. Met een prachtige goudbruine kleur.

Het resultaat is een hard, knapperig boterkoekje met een bijkans frisse vanillesmaak. En inderdaad is het net alsof je daadwerkelijk zand in je mond hebt (maar dan zonder de erbij behorende smaak) Een lekker koekje. Grappig om te eten ook, hoewel niet fíjn om tus- sen de kiezen te hebben. De medespelers zijn het erover eens dat de koekjes niet prettig weghappen: eentje is geinig en dan weet je het wel. Hoewel de hele trommel leeg gaat..