Oh, ik wil iets heel bijzonders koken. Iets bijzonder smaakvols en vooral iets authentieks. Iets puurs. En dan is er eigenlijk maar één kookboek waar mijn gedachten naar uit gaan om zo een gerecht te vinden en dus blader ik door De keuken van ons moeder tot ik de grote winnaar heb gevonden: kalfsblanket. Jááá'!
Niet dat ik kalfsvlees kan vinden. Want ik werk. Veel te veel dagen. Dus ik heb helemaal geen tijd over om verantwoorde slagers af te struinen; ik moet het doen met de supermarkt. En omdat ze daar alleen volwassen kalveren in stukken verkopen, neem ik genoegen met biologisch Iers rundvlees. Dat klinkt immers ook sjiek. En dan volg ik het recept, soort van. Zo is mijn traditionele kruidentuil een samenraapsel van Italiaanse kruiden (omdat die nou eenmaal kant-en-klaar op de versafdeling te koop liggen).
De lekker dikke, gebonden saus is met extra wortelen, zout, peper, limoensap, maggi en wat witte basterdsuiker perfect op smaak. Om de vingers stevig bij af te likken. Licht zurig, prima romig en goed plakkerig in de mond. Het pit komt van vijftien kruidnagels (in de ui gestoken; nadien verwijderd), wat misschien een beetje veel is. Maar het kan nog. Heerlijk mals vlees met een volle smaak die ook fijn blijft hangen. Vreemd genoeg is de overmaat aan (gebakken) champignons helemaal niet overheersend. Vind ik. De tafelgenoot vindt van niet. Met wat sla erbij, heb ik verder helemaal geen rijst meer nodig. Geslaagd (en ik deed niet eens examen)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten