Citroen-witte-chocolade-walnotentaart

Hét gerecht van het meest recente feestbuffet waren de kleine cups die ik vulde met een mengsel van chocolade, citroen en mascarpone op een bodem van walnotenkruim. Niet dat ze makkelijk eetbaar waren, want je had duidelijk een lepeltje nodig om de hele massa uit het cupje te krijgen (of een zekere hoeveelheid alcohol waardoor een heleboel overmoed zodat het je gewoon geen bal meer kon schelen wie je ongegeneerd je complete gezicht in een binnenstebuiten gedraaid cupje zag stoppen en dan maar doen alsof je niet doorhebt dat er hele smeer witte mascarponechoco- lade aan je neus is blijven hangen); maar LEKKER zeker! Romig (door de mascarpone). Zoetig (witte chocolade), maar niet tè (door de citroen). Notig (walnotenbodem). Verboden (machtig en calorierijk). En bovendien erg schattig (net een klein bonbonnetje in dat koperkleurige aluminiumbakje).

Het recept is eigenlijk bedoeld als grote taart, maar dat serveert zo onhandig op een feestje (vandaar die cupjes), maar met het teveel aan mengsel kon er nog best een klein taartje voor onszelf vanaf. Overigens ook niet ècht goed hanteerbaar, doordat de chocolademascarpone niet ferm opstijft en dus smeer- baar blijft. En bovendien veel en véél te machtig om een hele punt (zelfs een puntjè) van op te eten, maar MJAM. Goed toetje, ook.