"De banketbakker van Bakkerij van Schaik leerde het vak in 1860 te Parijs. Hij moest daar onder andere het zogenaamde 'Franse goed' maken. Opa Jan Holtkamp werkte in de jaren twintig als bediende bij deze banketbakker en leerde op zijn beurt van hem dit koekje maken." En dus heeft kleinzoon Cees Holtkamp (inmiddels zelf opa) het opgenomen in zijn Koekje.
Het deeg wordt gekneed van zachte (room)boter, witte basterd, vanillesuiker, zout, wat melk en patentbloem. Geen ei? Nee, geen ei! Geschikt dus voor.. nou ja.. voor mensen die geen ei in hun koekjesdeeg willen/mogen (niet voor veganisten in ieder geval, gezien boter en melk, hoewel ook daarvoor alternatieven te be- denken zijn, lees: margarine en sojamelk).
Meneer Holtkamp schrijft voor dat dit deeg op de bakplaat wordt opgespoten, maar helaas; dát blijkt geen haalbare kaart. Hoe zacht soepel het deeg ook is. De plastic spuit heeft geen handvaten en dus geen grip. Maar is de zon niet rond en zijn dus zonne(bloem) koekjes niet ook rond? Ik dacht het wel!
Het resultaat is een kruimig boterig koekje met een licht zuurtje van de (rozenbottel)jam. De smaak is op zich niet spectaculair (of opzienbarend), maar de knapperige textuur is tóp. En de koekjes happen vrolijk weg. Toch nog een beetje 'route du soleil'...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten