Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

25 augustus 2011

Visburgers met kokoslimoensaus

Ik heb zin in gehaktballen (dat heb je soms), maar misschien eens een keer wat minder vlezige gehaktballen. Niet zo zwaar, zeg maar, maar licht verteerbaar. Zoals vis licht verteerbaar is, eigenlijk. Visgehaktballen? Kàn (ze verkopen zalmgehakt bij de AH). Maar beter nog visburgers. Met een goed sausje:

Pangasius met citroensap, zout, peper, met een knoflookteentje gefruite sjalotjes, een ei, verse peterselie (dille is ook zo cliché), gerookte zalm en een flinke eetlepel bloem pureren. Eventueel nog wat extra bloem toevoegen en dan (vier) burgers vormen van het plakkerige mengsel. In een diep bord sesamzaad en paneermeel strooien en hier de visburgers rijkelijk doorheen wentelen; het plakt als vanzelf. Even in de koelkast laten rusten en dan bruin bakken.
Ondertussen kokosmelk met in blokjes gesneden courgette en wat gemberbolletjes (op siroop) zacht laten pruttelen. Limoensap en -zest toevoegen (en eventueel de saus staafmixeren). En alweer klaar.

Lekker romig friszuur sausje met kokoslimoensmaak doet het goed bij de knapperige en toch smeuïge burgers. Een maïskolfje uit de oven erbij en deze hardwerkende vrouw heeft weer eten.

22 augustus 2011

Knorr Wereldgerechten 2/3

Met alle 28 verschillende Wereldgerechten van Knorr zou je je "even ergens anders wanen", zegt de fabrikant. Nou wil ik me na een lange werkdag best even ergens anders wanen, en dus besluit ik met alle wereldgerechten de proef op de som te nemen. Oók, omdat sommige van deze pakken mij en mijn huisgenoten tijdens de studententijd door diverse 'wat moeten we nou eten' discussies heen hebben gesleept. En dus is dit meteen het antwoord op de vraag of mijn smaak na een decennium veranderd is. Deel twee!!

Yakitori: De rijst van dit wereldgerecht blijkt er één met een droge magische korrel, maar de in de fabriek toegevoegde groene en rode (paprika)spikkels gaan, zo, hup mee met het afgietwater de goot in. Zes tot acht minuten vlees marineren slaat natuurlijk nergens op, zo kort. En de extra groentetip van 2 bosuitjes gaat het verschil qua groente ook niet maken. De verdere smaak is oké; niemand zal dit heel vies vinden, maar het gerecht, met de nare waterige gelei'saus', kan ook makkelijk uit zo'n witte bak van de chinees komen. De vleesjes daarentegen hebben de zoetige grill- smaak van gember en soja en zijn erg lekker; beter de mix voor saus maar helemaal niet gebruiken. Conclusie: een hoog gehalte afhaalchinees.

Roti: De zes roti-pannenkoeken uit de doos smaken absolúút niet naar echte roti-platen (geen urdi te bekennen, ze zijn te taai en daarbij te klein). De kip is na bereiding lekker kruidig en niet te pittig, maar dit gerecht heeft echt een additionele salade nodig. De verdeling sperziebonen - saus is belachelijk (in het nadeel van de sperziebonen). Conclusie: Surinamers zullen zich dood lachen hierom, maar wij Hollanders vinden dit waarschijnlijk te eten.

Beef Shanghai: Na het braden van de gekruide balletjes, duidelijk afgieten anders wordt de saus te vet. Overigens is mooie kleine balletjes draaien een tijdrovende klus! De gegaarde mie koelt te snel af. De additionele (sesam)olie is heerlijk geurig en dus een genot om toe te voegen, ookal is dit in de sausoverdaad daarna moeilijk terug te proeven. Het gehele gerecht is geen lust voor het oog, omdat het bestaat uit veel sliertjes in saus met hoofdkleur bruin. De saus is op zich wel lekker (en zout). Had ik al gezegd dat de mie tot een klont aan elkaar plakt? Conclusie: lekker maar maakt geen blijvende indruk (meer; vroeger wel..).

Kip Madras (nr.6): Dit moet je niet zien als Indiase curry maar als Hollandse kipkerrie en in dat genre scoort het gerecht best goed: perfect gare rijst met smeuïge kip in saus. Ruikt sterk naar kokos en smaakt pittig met een fijne zoete ondertoon. Dat friszure van toegevoegde appel is een vondst; alleen mist de saus wat vulling (courgette?) Het nut van de marinade ontgaat me. Conclusie: een soort chicken tonight maar dan beter.

Enchiladas: Do It Yourself diner met lichtzoete maïstortilla's, salsa (crème fraîche met paprikasaussmaak), gekruid gehaktmengsel (met maïs en courgette) en een knapperige paprika-tomatensalade (met friszure dressing). Zelf nog wat partjes avocado en geraspte kaas toevoegen! Goed. Overal zit smaak aan; het is alleen wat te vettig. De tortilla's zijn niet echt oprolbaar (want snel te vol), maar het zijn er wél lekker veel. Omdat het wat aan de zoute kant is, krijg je er wel dorst van. Conclusie: een samenhangende smeuïge romi- ge kruidige friszure hap in deeg die naar meer smaakt.

Van alle tot nu toe geteste Knorr Wereldgerechten (zie ook test 1) zijn Taco's nog altijd mijn onbetwiste nummer één met als goede tweede: Enchiladas. Gehaktbullar, Chappati en Kip Madras blij- ken verrassend oké; de rest is feitelijk afgeserveerd waarbij alleen Beef Shanghai een troostprijs krijgt omdat het vroeger zo goed leek.
(update 06.05.2013: slotdeel drie)

Er is een nationale WG (Wereldgerechten) Top 10 gemaakt.
De overige top tieners: 2. Kip Tandoori; 3. Burritos; 8. Teriyaki; 9. Paëlla; 10. Dürüm

20 augustus 2011

Karnemelkpudding met aardbeien

"Ik houd niet van karnemelk", zei hij en ter ondersteuning van deze woorden liet hij zijn gezicht gruwelen. 'Meer een idee fixe dan een feit', dacht ik en aangezien ik weet dat na zo'n zeven keer proeven iets meestal vanzelf gelust wordt (cf. the truth about food), is deze missie slechts een kwestie van zeven keer laten eten. En die eerste keer lukt ongetwijfeld met goddelijke aardbeien:

Daarvoor geweekte blaadjes gelatine laten oplossen in nog warme suikersiroop en dit door een kom verse karnemelk roeren. Stukjes zoete rode aardbei, superfijn gesneden verse munt en stijfgeklopte (of kant-en-klaar) slagroom erdoorheen spatelen en het mengsel vervolgens in een licht geoliede puddingvorm in de koelkast laten opstijven.

Het oog wil natuurlijk ook wat, dus rasp ik de geboende schil van 'n mooie citroen fijntjes (met mijn nieuwe Microplane! dank je wel, papa en mama!) over de karnemelkpudding. Wat achtergehouden aardbeien besprenkelen met een sausje van poedersuiker gember- siroop, wat citroensap en verse munt om hiermee de pudding te garneren.

En wat een imposante verschijning komt er dan als toet op tafel (de pudding glijdt zowaar uit de vorm). De grote karnemelkvrees, geeft hij toe, blijkt onterecht. De pudding zelf is goed van smaak met een licht zurige ondertoon en een slagromige textuur. Die aardbeien (van góede kwaliteit!) zijn perfect en heerlijk. Alleen de munt overheerst een beetje (en was in de garneerrand echt niet meer nodig geweest). Een showstopper.

15 augustus 2011

Vlaams stoofvlees

Mmm, lekkere stoofpot! Kan niet? Hoezo? Is het zomer dan?

Nou ja, zo erg is het ook weer niet, qua zomer; maar zo'n stoofpot smaakt mij altijd wel. En de gehoopte rijke, volle rundvleessmaak komt ook in deze schotel weer smaakvol uit de verf, hoewel iets extra's misschien net gemist wordt. Afkruiden deed ik dus met (2) bastognekoeken, een lik mosterd, maggi, zout (en nog meer zout), verse peterselie en (1) geschilde appel in blokjes. De biersmaak is gelukkig niet totaal doordringend, want kan soms een te bittertje geven. Dit smaakt naar peper, laurier en kruidnagel met een zoete ondertoon.

Nou nog even bij de snackbar om de hoek patat halen ('patat', ze zouden het in België niet moeten horen hoe ik mijn frieten noem). Maar nee, hoor, meestal blancheer ik stronkjes broccoli en eet de hele boel zonder additionele koolhydraten op.

07 augustus 2011

Het Haust toastmannetje

En ik herinner me ook een Haust toastvrouwtje.

Griekse pastei

In de categorie 'snelle maaltijd, lekker veel' ontdek ik dit keer een vegetarische pastei met op Griekenland geïnspireerde vulling.

De pastei is gemaakt van supercroissantdeeg (blikje), wat de hel blijkt om uit te rollen aangezien het elastisch is en steeds terug zijn oude vorm aanneemt. Maar eenmaal in de oven zwelt het prachtig goudbruin op en, ja, één blik deeg is echt genoeg, ookal lijkt dat tijdens het bekleden van het bakblik niet zo. Het deeg is voorge- perforeerd in zes stukken; vier daarvan bedekken bodem en wand; twee vormen het taartdeksel.

In de hartige taart voorgegaarde aubergine, courgette, rode papri- ka en feta; op smaak gebracht met knoflook, ui, ruim peper, kerrie, oregano en nog een klein beetje zout. En zodat de pastei zéker vult; op de bodem aardappelschijfjes.

Natuurlijk is de deegbodem ondanks alle voorzorgsmaatregelen zompig, maar de rest van het deeg is fijn krokant met een lekker 'zondagsontbijt'smaakje. De sesamtopping combineert wonderwel met de vulling, waarin vlees niet wordt gemist. Veel smaakvolle groenten met prettig zoute feta doen de rest. Prima.