Bastognestoof: dat klinkt als vol kruidig rundvlees met verfijnde kandijsmaak. Me want! Ach, en zulk zomers weer is het nou ook weer niet, dus een winterse stoofpot kan best.
Laat ik eens stoofpot bereiden op die andere manier. Nadat de in blokken gesneden runderlappen in roomboter bruin zijn gebraden en met bloem bestrooid, nog even bakken met glazige uienringen. Door een thee-ei te vullen met kruiden (laurier en veel verse tijm) en specerijen (kruidnagel, steranijs, foelie, piment) en dit vervol- gens met bier en azijn bij het vlees in de pan te doen, moet het op smaak komen. En dan twee uur lang de 80°C oven in, in plaats van stoven op een laag vuurtje. Binding komt van (7) bastognekoeken en ik ben enthousiast over het feit dat ik geen verlepte takjes tijm (of verdomd moeilijk terug te vinden kruidnagels) uit de stoof hoef te vissen. Slechts één keer thee-ei verwijderen en c'est ça.
Het is opvallend alvast, dat het vlees minder in draadjes uit elkaar is gevallen in de stoof, zoals het dat op een laag vuurtje altijd wél doet. Deze hele stukken blijken echter niet, zoals verwacht en ge- hoopt, botermals, maar nog een tikkie taai. De schotel verspreidt een lekkere rundvleesgeur en heeft een volle stoofsmaak. Maar zelfs na afkruiden met zoete bruine basterdsuiker, zout en verse peterselie, blijft de smaak enigszins bitter (is 1,5 pijpje al te veel bier?) en is helaas niet heel kruidig. Maar meest teleurstellend: wáár is de gedroomde bastognesmaak? Niet mijn beste stoofvlees ooit, dit keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten