Nou ben ik zéker geen expert op het gebied van de mediterrane keuken, maar ik heb mezelf voor een veelbelovend mafiaweekend (mét vrienden en barbecue) aangewezen als de maker van het dessert en deze Siciliaanse ricottataart leek mij behoorlijk mafia (want beide van oorsprong afkomstig van Sicilië). Bovendien ligt hier nog gekonfijte sinaasappelschil in de kast te wachten op een gelegenheid als deze om de show te stelen. Cassata it is, dus:
Gelukkig heb ik qua planning besloten om gewoon zoals alle wél normale mensen een (roomboter)cake in de supermarkt te kopen. In plaats van deze hoogdravend ook nog eens zelf te gaan bakken. Sommige concessies zijn natuurlijk nodig om 's avonds niet van vermoeidheid in te storten, want er is nog meer in het leven dan cassata alleen. De benodigde sukade én bigarreaux kon ik vreemd genoeg enkel bij de Jumbo vinden; geen andere supermarkt (AH, Super, Plus, Nettorama) had dit in de rekken liggen. Waarmee die Jumbo maar weer eens zijn waarde bewijst! Marsepein had ik nog over van de verjaardagstaart. Marsala is, tevens in een klein flesje, bij de slijter te koop (port ook trouwens; laat ik die ook maar mee- nemen).
De rest is makkelijk. Ricotta (uitlekken is ècht niet zo nodig, hoor) met fijngehakte sinaasappelschil, sukade en (pure of melk)choco- lade losroeren met witte basterd-en vanillesuiker. Een springvorm langs de rand met (gekleurd) marsepein bekleden en een bodem van cake leggen. Hierop ricottamengsel uitspreiden, waarop weer cake (besprenkeld met marsala), ricotta en cake. In de koelkast op laten stijven.
De rest is makkelijk. Ricotta (uitlekken is ècht niet zo nodig, hoor) met fijngehakte sinaasappelschil, sukade en (pure of melk)choco- lade losroeren met witte basterd-en vanillesuiker. Een springvorm langs de rand met (gekleurd) marsepein bekleden en een bodem van cake leggen. Hierop ricottamengsel uitspreiden, waarop weer cake (besprenkeld met marsala), ricotta en cake. In de koelkast op laten stijven.
De meringue die enkele uren voor serveren over de cassata gaat, zou volgens het recept moeten opstijven, maar ik houd niet zo van rauw ei en dus pleur ik het hele gevalletje onder de hete grill. En daarmee smelt de roze marsepein natuurlijk ook hopeloos, maar goed. Niks wat een beetje versieren niet op kan lossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten