Pindasoep (à la mama Seedorf)

Jaren geleden zag ik op tv (NL3) een kookprogramma. Ik weet niet meer van wie of wat, maar ik weet nog wél dat de pindasoep werd gemaakt zoals die door de moeder van Clarence Seedorf voor een belangrijke voetbalwedstrijd werd geserveerd. Zeer intrigerend, natuurlijk, zo'n authentiek Surinaamse soep. Nadien maakte ik de soep bij diverse gelegenheden en om eerlijk te zijn beviel ze me opperbest. De laatste keer zal zo'n vier jaar geleden zijn geweest, dus hoog tijd om het stof van het recept te blazen en de soep naar beste eer en bloggeweten te recenseren.

Om te beginnen blijkt 1 stuk kip op 2 à 3 liter water, zelfs al zijn het twee flinke stukken kip, niet genoeg om voldoende smaak te geven aan deze bouillon; ookal voeg ik wortel, prei, bleekselderij, tijm, zout, laurier en foelie toe. Maar daar kom je dan natuurlijk nadien pas achter en dan heeft het weinig zin om nog meer kippen toe te voegen. En nóg een keer bouillon trekken, dat trek ik niet ;)

Veel uien, (2) bananen, (2) bakbananen, sereh en rode pepers later (vergeet bij die laatste de plastic handschoen niet!), is er een pan vol geurige pindasoep. Daarvoor heb ik smeuïge pindakaas uit de winkel én de pindakaas uit de kast opgemaakt (met stukjes noot; dat blijkt later niet zo'n topidee, maar de kast is wel mooi leeg, nou ja, leger).

Zelfs de vlijtige staafmixer weet geen korte metten met deze rijke brokkenpap te maken. En eigenlijk had er ook nog wel wat meer bouillon bij gemogen, want nu krijg ik opmerkingen van etende tafelgenoten als: "Een frietje erbij en het is compleet." Inderdaad lijkt het gerecht een legitieme, groenterijke manier om een pot pindakaas leeg te lepelen en is het eigenlijk eerder pindasaus dan pindasoep. Maar schijnbaar is er slecht een dun lijntje tussen die twee. Deze 'soep' is in ieder geval goed vullend; je zou er, zeg maar, een voetbalwedstrijd op kunnen spelen, op één zo'n bord. Mama Seedorf zie ik inmiddels voor me als een behoorlijke 'big mama' en dat Clarence zo'n mager scharminkel is heeft hij ongetwijfeld aan het vele sporten te danken. Met een soep als dit.

Ik heb het even opgezocht (wát een uitvinding, dat internet); het programma was "Liefde gaat door de maag", aflevering "De pan van Oranje" (hier), waarin Johan Klein Gebbink vertelt wat 'de moeder van Clarence' hem als kok van het Nederlands voetbalelftal geleerd heeft. Het recept voor de pindasoep staat ook hier.