Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

31 augustus 2013

Saucisson 'roquefort'

Het is een willekeurige nazomerse vrijdagavond (lees: gisteren) aan de NDSM-werf, te bereiken met de (gratis) veerboot vanaf A'dam CS. Bij cultureel café Noorderlicht (met terras aan het IJ en later op de avond live band en kampvuur!) genieten mijn gezel- schap en ik van een antipasti plankje (€12,50) en de (te vele) rode wijn. De discutabele gesprekken zijn niet van de lucht, maar waar we het allemaal over eens zijn: dat worstje op de plank is góddelijk!

Ik moet meermaals navraag doen bij het personeel om uiteindelijk de herkomst ervan te achterhalen en door wijnmist heen weet ik het gelukkig te onthouden: saucisson roquefort van Lindenhoff (te Baambrugge). Alwaar de lange worstslierten ("slinger") gretig over de toonbank gaan voor €33,40/kg. Het is een droog worstje, maar zeer sappig van binnen. En terwijl je het opeet (hapslikweg prop) blíjf je kijken: wáár zit de roquefort? Er zijn alleen enkele donkere stipjes te zien, maar de smaak is óp en top verrukkelijk smeltende blauwschimmel. Hemels. Waarna je je afvraagt: is dit eigenlijk wel een worstje? Of is het een kaasje in vermomming? Briljant!!

20 augustus 2013

Heks'nkaas

Heks'nkaas® "bruist waar u borrelt en piekt waar u dipt*". Ik had hier en daar al wel wat enthousiaste verhalen gehoord over deze zogenaamde "smeerdip" (allemaal van één en dezelfde persoon, trouwens, maar dat terzijde), maar met een pakkende tekst als dit* ben ik om. Ik koop een potje originele Heks'nkaas (€2,99 AH). En eet het spul met bugles: romig, smeuïg, fris, met een licht zuurtje, groen kruidig en lekker zoals friet met mayo lekker is. "Onmeunig lekker" noemen 'ze' van Heks'nkaas dat zelf, wat het ook moge be- tekenen...

"HEKS'NKAAS® wordt bereid met roomkaas en verse kruiden, wat zorgt voor de bijzondere textuur en romige smaak. Door de zeer speciale manier waarop wij de ingrediënten bij elkaar voegen, ont- staat een bijzonder luchtige en verrassend frisse smeerdip. En de rest …  is het geheim van de kok!" Nou, dat 'geheim van de kok' is niet zo moeilijk te ontcijferen als je de ingrediëntenlijst wat beter bekijkt: verschillende zoetstoffen met gepasteuriseerde koemelk, gemodificeerd zetmeel, guargom, xanthaangom, natriumalginaat (dat zijn nogal wat verdikkingsmiddelen, oh ja, en er zit ook nog johannesbroodpitmeel in!), conserveermiddelen, voedingszuren, gistextract, een viertal stabilisatoren, varkensgelatine, stremsel en zuursel. "Magie" noemen 'ze' dat. Indeed. Het is nog een wonder dat ik zelf niet groen uitsla. Zou "onmeunig" dan betekenen "tegen wil en dank in"?!

19 augustus 2013

Gevulde hazelnootnestjes

Já; diner met lieve (nieuwe) vrienden en ik mag het toetje maken. Joepie, joepie, leuk. Er blijken echter diëtaire restricties, want uit medische overwegingen eet één iemand glutenvrij en het liefst ook met zeer weinig zuivel. Daar gaat dan mijn oorspronkelijk idee. En het is terug naar de receptenmappen. Grenzen verleggend besluit ik me maar weer eens aan eiwitschuim (meringue) en karamel te wagen; twee technieken die ik niet beheers en daar heb ik feitelijk nooit last van behalve nu, wanneer ik heel goed zou willen zijn in het maken van schuim en karamel.

Want dat ik dat niet ben, blijkt wel weer. Mijn eiwitschuim'ringen' komen niet in hun geheel van de (silpat) bakmat. En zijn toch nog niet zo droog doorbakken als ze er van buiten uitzagen. De puree van bananen met een lepeltje kwark wordt te dun door een teveel aan ahornsiroop (het is ook zúlk lekker spul..) en karamel, tja. Ik heb wel een suikerthermometer maar dat ding is een crime om schoon te maken en dus haal ik 'm nooit uit de kast. En omdat de aanwijzingen in het recept redelijk goed lijken, gok ik het erop. Uit luiheid inderdaad. Wat mooi uitziende karamel oplevert met een aangebrande smaak.

Het idee om gemalen (wal)noten door het eiwitschuim te spatelen is wél een hele goede (hoewel niet het mijne), want de smaak van de meringues zelf is prima. Hoewel een beetje te zoet, maar een kniesoor die daar op let. Missie eiwitschuim met karamel: alleen op het gebied van 'glutenvrij' geslaagd. Maar ik ben dan ook wel een beetje heel erg kritisch.

Niet de kokos(ma)kroon op mijn werk

Voor een glutenvrij iets-lekkers-bij-de-koffie (T) dacht ik wel even kokosmakroontjes te maken. Met geen andere voorbereiding dan dit succesrecept vermengde ik kokosrasp met suiker, limoenzest en een eiwit. Op prachtige roze ouwel (Look-o-Look eetpapier, wat overigens suikervrij is!) liet mijn kokosspijs zich dus echter níet tot cirkels opspuiten. Ook niet met een grotere spuitmond. Want kokosgriebels in een niet-samenhangend deeg, dat moet je niet willen opspuiten.
Maar omdat weggooien ook zo zonde is, heb ik de plaat toch maar wel de hete oven ingeschoven. De koekjes die gelukt waren, waren echt wel erg lekker met een fijne kokos-en duidelijke limoensmaak. Maar iets aan de receptuur klopt niet..

12 augustus 2013

Snel gevulde kinderhand in Duitsland

Bij de Kaufland in Kleve kost vers zachtfruit een fractie van de Nederlandse winkelprijs. Blauwe bessen gaan voor €1,09 per 200g (of €5,50 per kg; wat dan dus precies een stuiver kost om niet met vijf losse bakjes te hoeven sjouwen ;). Bramen en frambozen in een doosje van 125g mag ik voor een kleine €1,15 per stuk meenemen. Wat ik natuurlijk ook doe! Legio. En eenmaal thuis valt mij op hoe de efficiënte Duitse kassa al mijn aankopen netjes per categorie geordend op de bon heeft gezet. Ik ken wel iemand die dat héél handig zou vinden, toch papa?

Picknickeieren?

In de Duitse supermarkt worden gekookte, kleurige (paas)eieren als zomerse picknickversnapering verkocht. Uhu. Geldklopperij of slim idee?

04 augustus 2013

Sfakianés Pítes

Een relaxte zondagochtend vraagt om wat zelfverwennerij en omdat er zowaar tijd is, maak ik voor mezelf deze Griekse zoete pannenkoeken met feta. En honing. Hoewel de krokante lekkernij het als toetje waarschijnlijk ook goed zou doen.

Van bloem, olijfolie en wat zout wordt met lauwwarm water een deeg gekneed. Daarvan worden dan bolletjes gevormd, die met de hand platgedrukt gevuld worden met een schepje losgeroerde feta. Deeg daar omheen vouwen en uitrollen tot pannenkoeken. Het blijkt nogal een elastisch plakdeeg, maar met flink 'bloemen' lukt het. De 'pannenkoeken' worden vervolgens gebakken in een hete koekenpan met nog wat olijfolie.

De 'sfakianés pítes' zijn zo klaar en leuk om te maken. In de pan bobbelt het deeg lekker knapperig op. De feta is smaaktechnisch een beetje verdwenen, maar de zoete honing wordt natuurlijk wel geproefd. Warm het lekkerst.

03 augustus 2013

Als je dan toch (meestal) geen koolhydraten eet

Een verwen-jezelf-doordeweeks-diner van goede dikke biefstuk (à point) met een pán vol bruin gebakken (kastanje)champignons en shiitake (die ik inmiddels lust, ja), verse basilicum, alfalfa en een lik humus. Me likey. En helemaal lekker zijn de korrels grof zeezout op het vlees.

Chocolademousse op spekkoekbodem

Wat ik nodig heb is een dessert met cachet; een Toetje dat er over de top indrukwekkend uitziet, maar stiekem geen tijd of moeite kost om in elkaar te flansen. Zoiets bijvoorbeeld als een gekruide chocolademousse. Makkelijk gemaakt van Milka (melk)chocolade met basterdsuiker, een tikje zeezout en slagroom. En melk waar (5) kardemompeulen, (1) steranijs en (3) pimentkorrels hun smaak aan af hebben gegeven (en voor de goede orde: géén rozemarijn dus, zoals in het originele recept).

En ik vind eigenlijk dat zo'n romige chocomousse met specerijen prima geserveerd kan worden op een bodem van spekkoek. Dus knal ik na mijn werk langs een Indische toko om daar (voor €14; daar kun je zelf niet tegenop bakken) een hele 'lapis legit' te kopen. De spekkoek wordt overdwars afgesneden en in een ronde bak- vorm gelegd. Daarop de mousse die in de koelkast verder mag opstijven. Wat deco van cacaonibs, macademia-en pecannoten en ik vind het eigenlijk wel goed.

Het blijkt niet de beste chocolademousse ooit, omdat de gelatine een iets te veel rubber textuur geeft en veel te laat bedenk ik me dat wítte chocolademousse misschien tóch beter was geweest. Maar het is wél een absoluut topidee waar evengoed punten mee gescoord worden. Spekkoek takes the cake, eh... mousse!

DIY: Yogi Classic Chai

Misschien dat je eigenlijk ook wel zélf Yogi Thee kan maken. Ja, waarschijnlijk wel.. Ik lees de ingrediëntenlijst van een originele verpakking, gok er verder wat op los en neem 50% (gebroken) ka- neel(stokjes) (20g), 20% kardamom (8g), 15% (gedroogde) gember (6g), 10% kruidnagel (4g) en 5% zwarte peper (2g). Naar mijn eigen smaak voeg ik daar nog 2g zoethout aan toe, om het yogi pit wat te temperen. Helemaal niet slecht, al zeg ik zelf!