"I need something dazzling," zei zij in overbodig Engels. Maar zo is het en ik neem mijn toevlucht tot een indrukwekkende creatie van Roald Dahl, gelauwerd auteur én kok. Een creatie althans, die er in zijn kookboek (voor volwassenen) indrukwekkend uitziet en die ik 'even' na ga maken met verse vis van de markt:
Nou maakt Roald het zich gemakkelijk met gerookte vis die enkel nog gepureerd hoeft te worden (schelvis en kabeljauw), maar god mag weten waar hij díe vandaan heeft getoverd en feitelijk ben ik al heel erg blij dat ik schelvis op de markt heb gevonden. Geen nood, denk ik, in een grote pan met 1l water, een grofgesneden ui, wortel, prei en knoflooktenen moet mijn vis toch ook goed garen en dan heb ik meteen visbouillon. Dat is ook precies zo, overigens (de vis- bouillon blijkt later nog heel handig), maar jammer dat ik hulp in moet schakelen om alle vis te ontvellen, te ontgraten en te pellen. Vis pellen? Ja, want ik heb rauwe gamba's meegenomen (in tegen- stelling tot de door Roald voorgestelde geprepareerde garnalen).
De vis wordt met room, melk, zout, peper en maïzena tot vispap gepureerd en in netjes ingevette vormpjes au-bain- marie in de oven gegaard. Dit duurt wel wat langer dan de gesuggereerde 20 minuten en nee, ik krijg de 'puddinkjes' níet uit de vorm. Dus vispap op het bord. Met geblancheerde wilde spinazie en veel verse dille. Dat is één.Goed. Saus. Ik zit met een hele berg gamba-afval en dus doe ik het helemaal anders. Geen roux dus zoals in het recept, maar een
uitje fruiten in dezelfde pan waarin de gamba's zijn gebakken. Knoflookteentje of drie erbij met de zielige gambaresten. De smakelijke aanbaksels (het is niet voor niks een pan zonder antiaanbaklaag, dank u Piet) worden heet afgeblust met visbouillon en met de additie van een flinke snuf gerookte paprikapoeder en zout, mag de hele boel op hoog vuur inkoken tot de perfecte dikte. Scheutje room erbij. De saus zeven (uiteraard) en met de gepelde gamba's bij de Noorse vispudding=vispap serveren. En dat is twee. Diner!
Met de saus stevig afgekruid (zoals je dat mag verwachten) en de lekkere gamba's en spinazie erbij, is dit een fijne maaltijd. Ik ben tegenwoordig helemaal van mening dat de toevoeging van meer koolhydraten (rijst of een gebakken aardappeltje) niet zo nodig is en dat mis ik dan ook niet. Wat ik wél mis is de kick in de pudding. Ik vind de smaak wat flets. Wat me gezien de hoeveelheid werk wat tegenvalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten