Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

18 januari 2015

De Burgemeester (van Utrecht)

Pal tegenover het Utrechtse stadhuis (aan de achterkant ervan) ligt lunchroom De Burgemeester (Korte Minnebroederstraat 5). Je kunt hier een dubbele boterham, tosti of gegrilde panini komen eten. Met geitenkaas en honing bijvoorbeeld. Of kiezen voor één van de vier (soms meer) verse soepen. Alles van de kaart kun je ter plaatse opeten (als er plek is) of meenemen.

De soepen van deze week zijn tomaten-, courgette-en pompoensoep, of rode linzen (à €4,50). En Hollandse erwtensoep, Maleise kippensoep of Marokkaanse kikkererwtensoep (à €5,50). Dát is een hoop keuze! Er is ook versgeperste jus d'orange (€2,70).

Ik geniet van een heerlijke courgettesoep die zéér smakelijk is. Mensen aan de tafel naast mij verkondigen dat ze speciaal voor de soep komen. Aan de balie koopt een nieuwe klant een soepstrippenkaart (10 soepen t.w.v. €55,00 voor €39,50) en natuurlijk wordt de zojuist genoten soep meteen 'gestript'. De bediening is in handen van de eigenaars, man en vrouw, die met veel liefde hun klanten van smakelijk voedsel voorzien. Niks hippe onzin met custom servetten enzo; wél gewoon goed!

Sharonfruit kaki persimon (gedroogd)

Voor het eerst gezien en gekocht op de Pure Markt. Toen ook gevonden bij groenteketen De Goudreinet (€1,99 per 100g). En sindsdien ben ik er helemaal aan verknocht geraakt. Gedroogde schijfjes kaki (ook wel verkocht onder de merknaam 'sharonfruit') zijn, na medjoul dadels maar voor vijgen, mijn grote favoriet op het gebied van gedroogd fruit! Qua smaak heeft het wel wat weg van abrikoos, maar dan voller en zoeter met een nootachtige smaak. Gedroogd bijna nog lekkerder dan als verse vrucht.

03 januari 2015

Lemon bars (citroenrepen)

Nieuwjaar! Pyjamahangdag! Met films kijken, fijn op de bank (ja, de hele dag; wat moet je anders met zo'n één januari?!). Tot je spierpijn van het hangen hebt (tegenwoordig is dat een stuk eerder dan jaren geleden, maar dat zeg ik natuurlijk niet hardop). Daar hoort dan van oudsher een indoor picknick bij, wat in mijn geval zoveel wil zeggen als een over-de-top (er is geen andere manier ;) gevulde tafel met lekkers. Wat je dan de hele dag door kunt pakken. Als een soort (toepasselijke) afscheidsknal ('going out with a bang') voordat het gezonde voedsel-en fitnessregime weer begint. En omdat het de dag daarvoor Oudjaar is, kan het buffet twee dagen dienst doen. Joepie! Dan is het opeens geen zondigen, maar genieten ;) Behalve gehaktbörek (en 'gemarineerde mozzarella'), maakte ik ook 'lemon bars'. Naar een recept van Rosanna Pansino (van Nerdy Nummies). Zij maakte het gebak twee keer:




Recept
Meng 115g boter (op kamertemperatuur) met 60g suiker, ¼tl fijn zout en 130g bloem tot het deeg net 'bijeen' begint te komen. En druk dit deeg in een (ingevette) ovenschaal van ongeveer 18,5 x 21 cm. Bak deze korst ca. 20 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C. Laat uit de oven afkoelen tot kamertemperatuur. Klop ondertussen 3 eieren los met 50g bloem, 150g kristalsuiker, 1tl vanille-extract, de fijngeraspte zest van 2 (biologische!) citroenen en 120ml citroensap (3 citroenen; of 2 citroenen en 2 limoenen). Schenk het citroenmengsel op de koekbodem en bak het citroengebak nogmaals 20 minuten in de oven, op 180°C. Of tot de citroenvulling ook in het midden niet meer vloeibaar is. Tijdens het afkoelen (uit de oven in de vorm en dan nog 2 uur in de koelkast) zal de vulling verder opstijven. Ontvorm en snijd in rechthoekjes, blokjes, stukjes...

Nou. Wat ik vooral kan zeggen is dit: zóó makkelijk om te maken. Het is werkelijk slechts een kwestie van meng, duw, bak en dan pers, mix, bak. Hoppa. Het resultaat is een knapperige koekbodem met een volle roomboterige smaak. Boterkoekjessmaak dus; mjam! Daarop is een soort citroengelei gebakken die zo lekker zuurzoet is dat je het gevoel hebt het nog nèt aan te kunnen, maar dan met de smaak van 'lempur'. Dit citroengebak zou nog kunnen worden bestoven met poedersuiker, maar zo op het geheel van een buffet is een zurig iets prima in balans.

De recensie van mijn medestander liegt er ook niet om: "Sowieso komt je eerst al een fijne citrusgeur tegemoet. Dan denk je nog 'oooh, dit gaat héél erg citroen zijn' maar bij de eerste hap word je al meteen door de textuur afgeleid. Stevig, knapperig, smeuïg. En dan opeens komt dat citrusachtige tóch en die smaak blijft lekker lang hangen. Met een licht tintelende sensatie in de mond. Heel prettig."
Deze hoeveelheid citroenrepen was ruim genoeg geweest als klein hapje voor acht personen, maar voor grote één-januari-eters zoals wij was het 'net genoeg' ;)

02 januari 2015

VR

Ontdekking van het jaar (niet dít jaar, dat nu pas enkele dagen oud is; maar vorig jaar, 2014) in de categorie 'restaurants' was voor mij dus: Vaartsche Rijn (Westerkade 27 te Utrecht). Een huiskamerrestaurant waar met passie en veel kundigheid gekookt wordt met duurzame en lokale producten. De Koningshof verbouwt voor het restaurant "de lekkerste seizoensgroenten" in nauwe samenwerking. En dat het lekker mag zijn, zul je weten. Want mijn hemel, hier wordt eten van niveau geserveerd. Nou had ik afgelopen mei het genot en de luxe om in Noma te mogen dineren (jawel, dé Noma, in Kopenhagen). En steeds als ik dit soort culinaire goedheid mis, steven ik af op VR. Een prima alternatief. Want dit is niet eten; dit is proeven. Zelfs wanneer je uit hetzelfde bord twee keer schept, is elke hap nog weer anders.

Vaartsche Rijn serveert een 4-gangen verrassingsmenu dat elke drie weken wordt veranderd. Prijs inclusief amuses en brood: €42 p.p. Met speciale wensen wordt absoluut rekening gehouden; zelfs wanneer dat gluten-én lactosevrij is. En dat het begeleidend wijnarrangement ook prima is; dáár zorgt VR wel voor.

Vegetarisch eten kan bij VR altijd, maar op de laatste woensdag van de maand improviseren ze met zaden, knollen, bonen, groenten, etcetera tijdens GroenteJAM. Dat zijn veel kleine gerechten na elkaar waarbij het keukenpersoneel los gaat met "veggies".

Ter verduidelijking(e) het menu wat wij hier in oktober genoten:
Amuse 1 topinamboer met duindoorn, een as van prei, mascarpone en amandel. En amuse 2 een oester met kalfsjus. Vóór een zacht gegaarde koolvis in dille roomsaus met mosterdzaad (koud geserveerd). Waarbij een verrukkelijke Muscadet. Daarna "een gepocheerd dagvers eitje van een blijde kip" met pied de mouton, gepofte bulgur en suikermaïs in peterseliebotersaus. Hoofd: een gebakken varkensfilet gemarineerd op Cantonese wijze waarbij wontons met garnalen en knolselder, gebak- ken komkommer en witte kool met gepofte mihoen. De begeleidende Pacherenc du Vic-Bilh Château Barréjat zal ik niet snel vergeten. Toe kaasjes met PX (of naar keuze witte port). En een desser van gember rabarber ijs op een cakeje met gekonfijte wortel, meringue, gel van selderij en walnoten. En dan heb ik feitelijk het heerlijke zachtkruimige brood met knapperige korst nog niet eens genoemd, want dát is zo zó! lekker dat het ook 'gangwaardig' werd bevonden (door mij). Het kopje espresso na de maaltijd wordt geserveerd met heet water zodat je zelf kunt bijgieten naar smaak. Met daar bij een (uiteraard zelfgemaakte) pistachenougat met maanzaad en karameltruffel met een vleugje zout.

Dat je bij Vaartsche Rijn een onbezorgde avond lang in de watten wordt gelegd, moge duidelijk zijn. Op het (dames)toilet bijvoorbeeld vind je tampons en maandverband voor als het nodig is. Je handen kun je na het wassen netjes drogen met echte handdoekjes, ordentelijk per stuk opgerold. De inrichting is stijlvol industrieel. De wijn komt in mooie glazen. En het potje thee toe (van De Eenhoorn in Kampen) is op zich ook al een beleving. Kortom; ik vind het genieten met grote letters bij dit Utrechtse restaurant en ik raad het je van harte, van hárte, aan!!

Börek (à la H.); een aubade!

Mijn lieve collega H. (haar naam dient uitgesproken te worden met een vrij forse Turkse tongval, dus om haar niet tekort te doen noem ik haar liefdevol bij haar initiaal; maar goed, mijn collega H. dus) maakt een killing goede börek. Niet de sigarenbörek (hoewel ze dat ongetwijfeld ook fantastisch kan), maar de lasagnebörek. Bij vele werkgerelateerde evenementen is zij niet te beroerd om haar gehaktbörek én vaak ook haar vegetarische fetabörek voor ons te maken. (En als we écht mazzel hebben, komt er ook linzensoep op tafel.) En ik heb haar recept! Ik heb het recept voor "börek à la H." SCORE! Let's do it:

Eerder dit jaar maakte ik al börek met feta en véél groenten. Die was al zeer geslaagd. En voor het recente Nieuwjaar(hangdag)buffet besloot ik dit keer börek met gehaktvulling te maken. Dit recept is voor een flinke ovenschaal vol (24 x 33 cm) en dat is meer dan genoeg om een heleboel mensen mee te voeden. De perfecte versnapering op een buffettafel. Of als feesthapje. Als picknicksnack. Ik ben enthousiast!

Feitelijk wordt de börek gestapeld van lagen yufka (pak à 3 stuks circa €1,99 bij Turkse toko) met eiersaus en vulling. De saus wordt gemaakt door 5 eieren met 500ml roeryoghurt, 220ml (zonnebloem)olie en twee zakjes bakpoeder los te roeren. Een gekke saus die schuimt en zich het allerbest met een kwastje laat verdelen (een kleine juslepel per keer). De saus zit aanvankelijk vol met bakpoederklonten, maar dat blijkt later helemaal goed te komen. De yufka's hebben een doorsnede van 40cm. Maar het maakt niet uit of ze gescheurd en gekreukeld worden aangebracht. Het is een kwestie van een beetje 'yufka puzzelen'; zolang je er op let dat het bakpapier niet tussen de yufka's wordt gevouwen ;)

Voor de vegetarische variant kan 400g feta (40%) worden losgeroerd met een bos fijngehake verse peterselie en 2tl gemalen peper. Dit is natuurlijk wel érg zout, dus wel rekening mee houden met de andere ingrediënten. De gehaktvulling (zoals in het recept hierboven) wordt van tevoren bereid van 1kg rundergehakt, 3 groene paprika's, 3 grote uien en verse peterselie. De hoeveelheden uit het recept blijken prima te kloppen, zelfs wanneer ik 'ruim gesausd' heb.
In de oven rijst de börek onheilspellend omhoog, maar bij afkoelen zakt 'ie weer keurig in. Het duurt bijna een uur, maar dan is mijn börek goudbruin. En gaar van onder tot boven. Het duurt ook een hele tijd voordat de börek is afgekoeld en ik 'm kan vervoeren naar daar-waar-het-is.

De iets te hoog gestapelde börek is niet zo gemakkelijk te happen. Het zijn dan ook niet minder dan zeventien lagen yufka, saus, yufka, saus, yufka, saus, yufka, saus, vulling, yufka, saus, yufka, saus, yufka, vulling, etc. Minder lagen had best gekund, maar dan hadden het twee böreks (börka ;) moeten worden. En net zoals H, maak ik flink de blits! Mijn börek is dé grote trekpleister op de buffettafel. En gaat er tevens als middernachtelijke antikater hap en ochtendlijk ontbijt met genoegen in. De "bürk" blijkt prima met een dot "zaziki". En met (rode) wijn. En met, tja, met van alles eigenlijk. Héérlijk. Met een hoofdletter H. ;)

Ampelmännchencake (groen)


Sommige ideeën zijn zowel briljant als eenvoudig. Zoals bovenstaande methode om een patroon in een cake te krijgen. Oh natuurlijk: zo kun je dat doen! En aangezien levensmiddelkleurstof verkrijgbaar is in alle kleuren van de regenboog (and then some) - plus dat er koekjesstekers zijn in alle vormen en maten - zijn de mogelijkheden eindeloos. Zoals een groene Ampelmännchencake (met mijn nieuwe Ausstechformen).

Ik dacht "even snel" zo'n cake te bakken. Met al mijn ervaring (kuchte zij) moest dat kunnen, vond ik. Voor de 'inderdaad even snel' dit keer een cake uit een kant-en-klaar pak van Honig. Alleen nog even 150g boter, 4 eieren en 50ml melk toevoegen. De cake is heerlijk. Maar de hoeveelheid was dus niet genoeg. Dat heb je dan met "even snel"... Vandaar dat het arme Ampelmännchen met zijn kop boven het maaiveld uitsteekt. En in sommige plakken eerder lijkt te zwemmen dan te lopen. Maar het effect is er eigenlijk niet minder om. En ik hoef het alleen nog maar een keer te herhalen met genoeg cakebeslag.

Jamie's 'marinated mozzarella'

Tijdens een Arnhemse barbeque in mei at ik dit voor het eerst. En het was meteen mijn favoriete hap van de hele avond. Kazig, romig, beetje pittig, smakelijk: lekker! De maker wist mij verrassend te vertellen dat het 'gewoon' mozzarella in crème fraîche was. À la Jamie (Oliver). Oké. Dat klonk niet al te makkelijk. Voor het 'pyjamahangdag filmmarathon buffet' van Nieuwjaarsdag gisteren, bedacht ik me net op tijd dat dit gerecht niet mocht ontbreken. Een klein rondje Google bracht mij bij het recept.

Recept
Snijd 4 bollen (buffel)mozzarella in stukken. Besmeer deze met 6 volle eetlepels crème fraîche en bestrooi met zout, peper, de zest van één (biologische) citroen en het sap van een citroenhelft. Maak de salade af met verse majoraan (of tijm) en fijngehakte rode peper. Besprenkel met een zeer goede olijfolie en serveer.

The Food Shop (traiteur en catering)

Koken zonder Keuken, en ook nog gezond. Én lekker (maar dat staat voorop, anders eet ik het niet eens op; dûh). Al wat je nodig hebt is een magnetron om de afhaalmaaltijd in op te warmen. Of snelle fietsbenen zodat het eten bij thuiskomst nog warm is, als je hebt gevraagd of zij het willen opwarmen. 'Zij' zijn de gepassioneerde mensen van The Food Shop (Oudegracht 54, Utrecht). Open op maandag t/m vrijdag van 16.00-21.00u. Werfkelderverhuur kan zeven dagen per week.

Begonnen in 2005, biedt deze afhaaltraiteur gezonde maaltijden voor een vaste prijs van €10. In de winkel kun je uit de vitrine kiezen uit de dagelijks wisselende hoofdgerechten, waar je je favoriete garnituren bij kiest. Voor 'koolhydraatarm' (en dus veel meer groente) betaal je een meerprijs(je). Een soepje of een toetje hebben ze ook liggen, dus je kunt hier driegangen de deur uit lopen als je wilt.

Omdat er geen vaste kaart is (de maaltijden worden bepaald door het lokale seizoensaanbod), vertellen 'hij' en 'zij' het menu in detail. Keer op keer. En ook keer op keer blijken deze afhaalmaaltijden de term 'afhaalmaaltijd' te ontstijgen. Goed klaargemaakt heel erg lekker eten, wat voor een zeer redelijke prijs zo na je werk kan worden opgepikt. Alleen laat de auto zich niet zo makkelijk (legaal) in de buurt parkeren.