Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

30 maart 2013

'Spaghetti en gehaktballen' taart

Ik was jarig. En als 'taartenbak-stér' heb ik op mijn werk (in A'dam) een naam hoog te houden! Mijn reputatie zou in het geding zijn als ik niet vollédig over de top met iets werkelijk belachelijks aan zou komen zetten. En daarbij is dat sowieso hoe ik vaak rol, dus voor de vrijdagtraktatie raak ik geïnspireerd door het internet waar de meest zotte zoete creaties te vinden zijn. Met stip op één staat wat mij betreft de spaghetti and meatballs cake van Ciao Chow Linda, dus waarom zou ik die niet ook maken? "Doe eens gek!"

De inspiratie is dus:
En het (naar het metrisch systeem) aangepaste recept:
Oh, help. Waar moet ik beginnen? Gewoon bij het begin dan maar. Dankzij de stap-voor-stap foto's op de oorspronkelijke site wordt het hele proces inzichtelijk; en lijkt het überhaupt haalbaar. Dus ik bak eerst een (vierkante) bananenwalnootcake. Die overigens ook niet te versmaden blijkt! MJAM!
De middelkleine 'gehaktballetjes' maak ik terwijl de cake in de oven staat te bakken. Deze handgedraaide pralines worden gemaakt van een homogeen mengsel van roomkaas, vanille, gesmolten chocola, poedersuiker en gehakte walnoten. Ze zijn erg realistisch en ERG zóet! (meer pure chocolade was beter geweest, in retrospectie). De anticiperende bakker gaat in ieder geval niet zoals ik, in de woon- kamer voor de tv balletjes zitten draaien, omdat het plakkerige rotzooi blijkt. En de dichtzittende deur terug naar de keuken is dan wel een probleem...

Van zachte boerderijboter, roomkaas (MonChou) en poedersuiker wordt met de electrische mixer een simpele botercrème gemengd. Met wat cacaopoeder en gele levensmiddelenkleurstof (druppel voor druppel) wordt de kleur van gekookte spaghetti verkregen. Vervolgens de gehele (afgekoelde) cake met een paletmes rondom dun bestrijken en het merendeel van de crème met behulp van een decoratiespuit en de dunste tip à la spaghetti opspuiten. LOL! 

Of: hoe een mens zichzelf kan vermaken!
In een pannetje een pot aardbeienjam (met stukjes) met een beetje water en cacaopoeder naar smaak, tot handwarm verwarmen. De cacaopoeder is onontbeerlijk voor kleur (donkerder) en smaak (minder jamzoet). Vervolgens deze 'tomatensaus' voorzichtig met de door-en-door koude balletjes vermengen en bovenop de berg spaghetti schikken. Geen quasi pastaschotel is compleet zonder 'geraspte kaas' en daarvoor blijkt witte chocolade zich heel gewillig te lenen. Ik moet heel eerlijk toegeven, ik sta zelf perplex van mijn eigen succes. Hoe GAAF is DIT?! Als ik niet beter zou weten, zou ik nóóit geloven dat dit een daadwerkelijke taart is. (En je zou ook kleine 'spaghetti en gehaktballetjes' cupcakes kunnen maken.)

Niet dat de taartdoos (€0,70-€1,00 bij de banketbakker) dicht kan met die berg gehaktballen bovenop... Ik zal met de auto naar het werk moeten, want ik krijg dit ding nooit met fiets-trein-fiets op de plaats van bestemming ;)
Aldaar zet ik de dichte doos in de lunchruimte. Maar al terwijl ik me in de kleedkamer in mijn werkkleding hijs, hoor ik de verrukte kreetjes. Iemand grapt al dat "we dit wel even moeten opwarmen" en mensen vragen half-wetend-maar-niet-gelovend of dit een taart is. Ja: bananenwalnootcake met botercrèmespaghetti, chocolade- gehaktballen, aardbeienjamsaus en geraspte witte chocolade.
Natuurlijk. De losse componenten smaken zoet, zoeter en zoetst. Maar de combinatie is goed. En ach, "te zoet" hoort toch ook bij een traktatie als dit? De luchtige cake is vooral heerlijk, met de smeuïge smaak van banaan en walnoot. En die 'gehaktballen' zien er ècht net echt uit. De meesten houden het bij een klein stukje (en nog een tweede "klein stukje") omdat het een nogal heftige, als in machtige, taart is. Behalve H: "ik houd het meest van de spaghetti".

Bak'benodigdheden'

Vanwege de 'cupcake/cakepop' trend die door Nederland raast, zijn bij detailhandel en supermarkt allerhande eetbare decoraties te koop. Xenos bijvoorbeeld is dé aangewezen plek voor kleurrijk marsepein, rolfondant en suikerstrooisel. En deze eetbare oogjes worden schijnbaar bij Wibra verkocht (€1,19). Cookie monster?

Kookboekstandaard

De veelvuldige keukenprins(es) heeft een kast vol kookboeken en receptenknipsels. Dat geldt tenminste voor mij. En op de beperkte ruimte die het aanrecht heet, ligt zo'n opengeslagen boek dan klaar om bevlekt te worden. Bovendien krijg je in het ergste geval pijn in je nek van telkens naar beneden kijken om de tekst te lezen. Een kookboekstandaard lost dat probleem grotendeels op. En daarbij neemt een kookboek in een standaard minder ruimte in. Voor mijn verjaardag kreeg ik (van mezelf) een heel handig exemplaar van Joseph Joseph (€39,95 bij Bol.com)

Deze standaard opent en sluit als een boek! En is als zodanig plat (tussen de kookboeken) op te bergen. Bij gebruik van de standaard vouwen alle onderdelen automatisch in en uit. Te gebruiken voor boeken van diverse afmetingen en makkelijk schoon te maken met een vochtig doekje. De paginahouders vooraan zijn inklapbaar, zo- dat de bladzijdes altijd nog omgeslagen kunnen worden.

Goed, GOED cadeau.

28 maart 2013

Super-choco-fudgetaart

Taart nummer twee is meer een bák. Voor mijn werk in Rotterdam' waar meer dan een paar lieve collega's rondlopen en 'gewoon een cakeje' echt ècht niet genoeg zal zijn. En omdat bijna iedereen hier parttime werkt, moet ik eigenlijk zoveel taart maken dat het niet schoon op gaat. Zodat mijn collega's van de dag(en) erna ook nog getrakteerd kunnen worden. En aangezien altijd álles schoon op gaat op een dag hard werken, mag het best wat machtiger... Toch?

In een Foodies vond ik dit recept van Jill Schirnhofer (uit haar boek "Dinerdiva in de city"). Het plaatje zag er góed uit: smeuïge karamelfudge met noten op knapperige koekkruimels. En hoewel de tekst zegt dat de gerechten makkelijk te bereiden zijn met pure ingrediënten, blijkt al snel dat 'makkelijk en puur' niet persé altijd 'makkelijk en puur' betekenen. Tenzij met 'pure bastognekoeken' en gesmolten boter een koekbodem bereiden, hetzelfde als 'puur' is. Anders dan in bovenstaand recept staat, bak ik de aangedrukte kruimelbodem tien minuutjes in een voorverwarmde oven. Voor meer samenhang.

En terwijl dat van die bastognekoeken nog eigenlijk wel makkelijk was (hoewel mijns inziens de te grote hoeveelheid boter de bodem vettig maakt), is het maken van de 'fudge' dat allesbehalve. Op de één of andere manier is suiker koken niet mijn sterkste kant. Er staat toch echt heel simpel "verwarm al roerend 15 minuten tot het suikergoed glanzend, dik en karamelkleurig is". Nou blijkt alleen mijn wok groot genoeg voor de dubbele hoeveelheden gecondenseerde melk (oh, mjam, wát een heerlijk spul is dat toch), honing, suiker en roomboter die ik voor ogen heb. Want zoals gezegd wil ik genóeg taart. En zelfs op laag vuur krijg ik al roerend meer en meer bruine (aanbrandende) stukjes karamel die in de slurrie komen bovendrijven. Om erger te voorkomen haal ik het goedje voortijdig van het vuur, waardoor dan natuurlijk weer niet de juiste temperatuur bereikt is en de fudge uiteindelijk (te) zacht blijft. Maar soit. Walnoten erdoor en geen haan die er naar kraait.

Over dat alles heen gaat dan ook nog (melk)chocoladeganache van (200g) gesmolten Milka en een bekertje (125ml) crème fraîche. OMG! Knappe club werkpaarden die dit sterke staaltje vet-suiker-creatie in één dag opkrijgt (en dat lukt dan dus ook niet - er zijn welgeteld vier dagen voor nodig ;) De bak is van Oriental.

Wat mij het meest bevalt aan dit super-choco-fudge-monster is de fijne kandijsmaak van de bastognebodem. Oreo koekjes hadden echter ook prima gekund. De 'fudge' is plakkerig en zacht met een volle honingbotersmaak. Wat mij betreft is de toplaag van ganache erover: 1+1+1 = zoet³, maar dat weerhoudt mijn collega's er niet van om nog lang opmerkingen over de "belachelijk lekkere" taart te maken. Men vroeg zelfs het recept... Bij deze!

24 maart 2013

Stralende citroentaart

Jááá, het is weer die tijd van het jaar. De Grote Bakdag, ook wel bekend als mijn verjaardag, zet mij dit jaar op eigen initiatief flink aan het werk met een onooglijke hoeveelheid boter (3,5kg), bloem (2kg), suiker (4kg) en eieren (46!). Vijf taarten zullen uiteindelijk uit mijn keuken richting werk worden versjouwd. En er staan een paar héle bijzondere exemplaren op het bakprogramma (gniffel, gniffel). Alleen nog 'even' maken.
De taart waar ik mee begin is een creatie van Rudolph van Veen, gepassioneerd gastheer van de nieuwe bron van vermaak tijdens mijn moe-net-terug-van-werk-avondetenprop-voor-de-televisie: Rudolph's Bakery. Even een account aanmaken, en je kan de keurig gemonteerde filmpjes (deze duurt 15.47min) online bekijken.

In de mix: "stralende citroentaart" van citroenbavarois op een dubbele bodem van groene pistachejaconde waartussen smeuïge chocoladeganache, met bovenop een glimmende oranje spiegel van abrikozengelei. "Het oor wil ook wat." En hoewel het chronolo- gisch niet helemaal uit het recept blijkt, dien je te beginnen met het maken van karamel (suiker al draaiend laten smelten in een pan met dikke bodem) waar dan geroosterde hazelnoten in gaan. Deze laten afkoelen, fijnmalen en zo als nougatine door (pure!) chocoladeganache roeren. Met hazelnootpasta, want die Rudolph wéét wel wat lekker is!

De felgroene pistachebodem blijkt prima knipbaar met bakpapier en al. Alleen oogt de biscuit niet echt stevig. Nou maar hopen (want bidden heeft als atheïst geen zin, natuurlijk) dat het geheel gaat houden. Voor mijn springvorm van 26cm verdubbel ik de hoeveelheden voor de pistachejaconde en neem ik drie keer de hoeveelheid voor citroenbavarois. Door de abrikozentopping gaat extra veel kurkuma (wat überhaupt niet wordt geproefd in het eindresultaat) en ik besluit de stukjes jam eruit te zeven. Voor de mooi. Rode aalbessen hebben ze in de winkel niet, maar kijk hoe mooi blauwe bessen ook zijn:

De taart wordt aangesneden. En dàn pas openbaart zich de verdekt opgestelde chocoladeganache. Jammer dat de abrikozenjam er uit loopt, want dat ziet er minder strak uit. Maar die zoete jam stoort geenszins in smaak. Als iets, dan is het de chocola die overheerst. Het friszure van de bavarois en de verfijnde matcha-notensmaak van de jaconde worden in hun subtiele finesses overstemd door de volle machtigheid van Koning Cacao.

De jacondes zijn lekker knapperig en prachtig, prachtig van kleur. En na een dag in de koelkast blijkt de aanvankelijk te slappe biscuit toch prima in staat de totale vulling te dragen. Een werkelijk oog- en tongstrelende taart; kleurrijk en smakelijk.

Cheesecake-tosti's

Jamie Oliver bakt tosti's voor zijn jongste dochter (met ook weer een belachelijke naam: 'bloemblaadje'), belegd met een geïmprovi- seerd cheesecakemengsel. Maar klinkt goed.

18 maart 2013

Vouwdoosje(s)

Kleine (of grotere ;) doosjes zijn best makkelijk zelf te vouwen met deze stap-voor-stap beschrijving. Om bijvoorbeeld zelfgebakken koekjes in cadeau te geven...

10 maart 2013

Eve

3,5kg boter, 46 eieren, 4kg suiker, 2kg bloem: IT's ON!!
(er is al een flesje rode kleurstof gesneuveld - dat was minder..)