Op vakantie

De laatste werkdag zit er op, de meeste stress begint uit mijn lijf weg te ebben en ik heb zelfs de luxe gehad van een hele vrije dag om lopende zaken af te handelen. En voorbereidingen te treffen voor een rondreis door Denemarken en Zweden (en Hamburg). Terwijl mijn lief ergens in de omgeving van Breda op zijn neefje en nichtje past, heb ik het rijk alleen om rustig in te pakken en op te ruimen. Natuurlijk moet de koelkast leeg (wat nooit gaat lukken), hoewel mijn broertje in onze afwezigheid van de gelegenheid gebruik lijkt te gaan maken om naar Gent af te zakken (jawel, gratis hotel!)

Van de restanten brood bak ik broodpuddinkjes. Door het deeg schaaf ik de halve courgette die ik onderin de groentela vind, samen met de twee uitgedroogde appels die ik nog ergens vandaan tover. Flesjes water (0,5l) liggen in de diepvries; die gebruik ik morgen als bevroren koelelementen in de koelbox.

Trouwens: neem op vakantie oude kleren en onderbroeken mee (die je toch al van plan was eerdaags weg te gaan doen) en gooi ze na gebruik ter plaatse in de vuilnisbak. En op de terugreis meer ruimte in de koffer voor aankopen (boodschappen)...

Tjoepkes

'Cuberdons' of 'neuzekes' of 'tjoepkes' zijn typisch Belgische snoepen, die ik pas leerde kennen nadat ik in Gent was komen wonen. De snoepen zijn kegel- vormig en een hele mondvol: hoogte 3,5cm, doorsnede onderkant 3,0cm. Een goede cuberdon mag schijnbaar niet ouder zijn dan drie weken, want daarna begint de vloeibare binnenkant te versuikeren. Export van tjoepkes heeft om die reden niet plaats.
Cuberdons zijn in principe verkrijgbaar in de traditionele dieprode kleur en hebben dan een frambozensmaak, maar ik heb ze ook al wel eens gezien in geel en groen, met fruitsmaak (destijds bij Oud-Huis Himschoot op de Groentemarkt, Gent).
Mijn absolute favoriet echter, heeft een anijsachtige dropsmaak en is zwart van kleur; maar is zeer moeilijk te verkrijgen. Met de Gentse Feesten weet ik mijn mannetje te vinden op de Korenmarkt, achter de StNiklaas Kathedraal, maar dit jaar moest ik een stevige €0,45 per stuk betalen. Het is het voor die ene keer per jaar wel waard, want wat hebben we er van genoten.

Meer informatie over 'Gents' danwel Belgisch snoep, hier.

Bestelling

Op internet vond ik dan eindelijk het langgewenste eiwitpoeder (veel gebruikt door de illustere Gordon Ramsay, die weliswaar fantastische recepten geeft voor koek en taart):

In verband met verzendkosten zou het een duur grapje worden om enkel en alleen dit eiwitpoeder te bestellen, dus bladerde ik door de webshop en kocht ook nog een geinige koekjesuitsteker in de vorm van een puzzelstuk en levensmiddelenkleurstofpasta ultramarijn.

Het doosje met de gekochte artikelen kwam snel in mijn (Nederlandse) brievenbus (op het werk) en alles klopte. Leuke site om doorheen te bladeren. Niet zo uitgebreid als die van een echte groothandel, maar daar staat tegenover dat er niet alleen een webshop aan de site gekoppeld is maar ook een forum, waarop enthousiaste taartenmakers hun persoonlijke resultaten showen op decoratieve foto's.

Pijnboompitten bolus

Tja, tijdens de Gentse Feesten komt er steevast heel wat bezoek bij ons langs (B: komt af) en ik vind persoonlijk dat zij, na zo'n lange reis, best verwelkomd mogen worden met gebak. En omdat onze vakantie voor de deur staat (twee weken Denemarken en Zweden), moeten de kasten leeg. Het recept werd gekozen op aanwezige ingrediënten; in dit geval gist, handjevol gepelde pinda's, pijnboompitten, rozijnen.

Pijnboompitten bolus
Ingrediënten:
500g bloem
75g fijne kristalsuiker
30g verse gist
¼l melk
80g (room)boter
2 eieren
1 zakje vanillesuiker
30g amandelpoeder
1 limoen: rasp en sap
2el melk
300g pijnboompitten (of notenmengeling)
100g sukade
150g rozijnen (sultana's)
4el parelsuiker

Doe de bloem in een grote kom. Maak in het midden een kuiltje en verkruimel daarin de gist. Strooi de kristalsuiker er over. Verwarm de ¼l melk tot ongeveer 35°C (handwarm) - bij deze temperatuur werken de gistcellen het best. Giet een derde van de lauwwarme melk op de gist. Schuif met een vork langzaam wat bloem van de rand in het kuiltje en roer melk, suiker en gist tot een dikke brij, waarin de gist volledig is opgelost. Dek de kom af met een (vochtige) doek en laat het afgedekte voordeeg op een warme plaats 15 minuten rijzen.
Snijd de boter in stukjes en doe die in de kom. Voeg 1 losgeklopt ei, de vanillesuiker, het amandelpoeder (facultatief), het limoensap en het limoenrasp toe. Kneed alles goed door elkaar (op de hoogste stand van de mixer) tot het deeg soepel is en gemakkelijk loslaat van de wand van de kom. Kneed het deeg op een met bloem bestoven werkvlak tot elastisch, leg het terug in de kom en laat het afgedekt nogmaals rijzen, tot het in volume is verdubbeld (45-60 minuten).
Vet een springvorm met Ø24cm licht in met boter.
Week de rozijnen en laat goed uitlekken. Hak de noten, de sukade en de rozijnen grof en vermeng dit alles met de parelsuiker. Verdeel het deeg in handzame stukken (in mijn geval ca. 25) en rol deze uit tot vingerdikke repen. Roer het tweede ei los met 2el melk en bestrijk hiermee het deeg. Bestrooi de repen met het noten-sukade-rozijnen-parelsuiker-mengsel en druk aan. Rol de deegrepen op en vul hiermee de sprinvorm. Laat nog 30 minuten rijzen. Verwarm de oven voor op 200°C. Bak de bolus onder in de oven in 40 minuten goudgeel (eventueel afdekken met aluminiumfolie als de bovenkant te donker wordt).

De taart kan uit de oven eventueel worden afgewerkt met een gla- zuur van 150g poedersuiker en 2 of 3el citroensap (of water).

Hoewel het wel bijna een echte taart is, kan het eindresultaat ook als zoet brood door de beugel. Het heerlijke elastische gistdeeg heb ik, in verband met tijdgebrek (ja, ik was weer 's avonds aan het bakken), niet lang genoeg laten rijzen in de springvorm, waardoor mijn taart een tikkeltje compact uit de oven kwam. En vullend (cq. zwaar) was. Op dag twee was de taart al behoorlijk aan het uitdrogen, helaas. Lijkt me ook erg lekker met plakkerigzoete karamelsaus.

Comocomo

Na een dag winkelen in Brussel, aangevuld met een snufje proefrit, is het wel tijd voor een hapje. Gelukkig heb ik van tevoren al wat research gedaan op internet, zodat ik nu weet waar ik mijn diner moet zoeken (als iets vervelend is, dan is het wel hongerig door een grote stad dwalen, niet wetende waar de -fijne- restaurants zitten). Ik zoek altijd op conveyor belt en sushi. Die laatste bracht mij naar Sushiworld (Rue des Cultes 5), waar ik sushi afhaal voor thuis. Ze hebben het gore lef om zelfs voor de sojasaus €0,80 te rekenen. Duur dus. Maar goed, sushi is sushi en ik heb er wel wat voor over om rauwe vis achter mijn kiezen te krijgen.

De internetzoektocht naar lopende band gaf in Brussel enkel het restaurant Comocomo (A. Dansaertstraat 19). Geen nigiri's of maki's op deze band, maar pinxtos; oftewel, Baskische tapas. Ook goed. Het leuke van zo'n lopende band vind ik het staren naar al wat voorbij komt. Kleine cadeautjes razen voorbij, aan mij om er af te pakken wat ik hebben wel. Puur entertainment.
Maakt niet uit wat je eet hier, elk bordje kost €3,00 (zowel een halve little gem met wat tomatensalsa, als sjieke kazen en pata negra passeren de revue). Voor drie bordjes betaal je €8,50, voor zes €14,00. Ook best aan de prijs. Sommige tapas zijn helaas doordrenkt met olijfolie (dat krijg je van dat lange op de band staan), maar de meeste zijn best goed. Vooral de 'tonijn met ansjovis' is lekker.

De "Kam Yuen" supermarkt te Brussel

Je kijkt je ogen uit hier. Zelfs míjn ogen, die toch heel wat gewend zijn qua voedsel. Ik begrijp maar weer eens waarom ik het bezoek aan een supermarkt als cultureel evenement zie (en leuk vind).

Al meteen bij binnenkomst zie ik uiterst links de door mij zo geliefde 'pickled radish' liggen, die veel in sushi wordt verwerkt. Knalgele zoete knapperige radijs, die direct in mijn boodschappenmandje verdwijnt (kosten: €2,00) .

Het is hier sowieso goed toeven voor sushi-liefhebbers, want er liggen ook kant-en-klare tofuvellen voor de koop. Ik begin trouwens meer en meer te weten dat koks en chefs ook niet alles 'from scratch' (hoe vertaal je dat?) klaarmaken. Zo schijnt niemand (zei Jade) die uit de Surinaamse keuken kookt, zijn eigen 'tajer' te raspen voor pom: dat wordt gewoon in de winkel gekocht. Tofuvellen maakt denk ik ook niemand zelf...

Deze gekruide sesamzaadjes ken ik al uit Groningen. Maar daar hadden ze alleen die met wasabi smaak. Er zijn er nog meer: sojasaus; pruim; bamboe houtskool en knoflook.

Verder een heleboel zoete dingen die mijn aandacht trekken. Zoals 'regenboog' spekkoek, sinaasappeldropjes voor €0,50 (die er uit zien als mini-brokjes hondenvoer; maar wel echt naar sinaasappel en naar drop smaken...), diverse exotische vruchten op siroop (zoals jonge kokosnoot) en bonenijsjes:

En ook uiterst interessant is de ruime collectie 'exotische nougat'. Onder andere van banaan, ananas, gember en van tamarinde. De verpakking zegt in het Scandinavisch 'slikkeri'. Kijk, dat is nog eens een toepasselijke naam.

Kam Yuen supermarkt in Brussel

Via internet (hoe anders?) ging ik op zoek naar een nieuwere auto. Het huidige vervoermiddel heeft meer dan 200.000km op de teller en is zo langzamerhand aan vervanging toe. Met pijn in het hart, want mijn trouwe Suzuki (broertje zei vroeger altijd "zoekzoekie") is mijn eerste en enige auto tot nu toe en heeft sinds 2001 als een waar werkpaard dienst gedraaid.
Dus toog ik naar Brussel vandaag, voor een proefrit. En aangezien ik toch in Brussel was (het is maar een halfuurtje, als je eenmaal je weg kunt vinden in de 'on-logistieke' Belgische hoofdstad...), leek het mij fijn om in m'n uppie een beetje langs de winkels te dwalen. Dat was inderdaad fijn, want vanaf de Grote Markt kwam ik zonder enige moeite voor een Aziatische supermarkt te staan. Vroeger zat hier een Sun Wah gevestigd (die nog wél resideert in Gent en Antwerpen), maar in Brussel, op de Zwarte Lievevrouwstraat 2-4, stuit je nu op een heuse Kam Yuen.

Open op zondag van 10.30u tot 17.00u (van ma t/m za: 9.00 tot 19.00u).

Rijen vol noodles, noodlesoep, kruiden, schappen met (verse) groente en overige exotica. En een hele diepvrieswand met enkel dim sums:

Verder worden er Chinese schoenen verkocht; vindt je er serviesgoed en ik zag zelfs zo'n goudkleurige kattenklok waarbij het opgeheven linkerpootje de secondenwijzer is (tik-tak-tik-tak). De opvallendste curiosa in de volgende blog...

Kaasmolentje

Een rasp is ook maar zo'n lelijk ding. Toch? Wel, niet deze. Al jaren ben ik in het bezit van een edelstalen kaasrasp, die het begrip 'rasp' voor mij opnieuw heeft gedefinieerd. Het is feitelijk een molentje, tevens geschikt voor groente, chocolade en noten. Met behulp van drie inzet-stukken kan gekozen worden voor grof raspen, fijn raspen of schaven.
Destijds gekocht bij Zus en Zo te Nijmegen (Houtstraat 49-51).

Potje thee

Ik drink veel thee. Véél thee! Bijna anderhalve liter per dag, soms meer (natuurlijk zonder suiker!!) Om al die thee kopje voor kopje te zetten...; dat is een onhandigheid die ik al lang geleden heb afgeschaft. Diverse theepotten heb ik gehad en gebruikt, maar grootste probleem is voor mij, dat de thee uiteindelijk altijd redelijk snel afkoelt. En op een theelichtje gaat de smaak hard achteruit.
Op een rommelmarkt enkele maanden geleden kocht ik voor €4,00 een airpot van 2,5liter (Alex Meijer). Aanvankelijk puur uit nostalgische overwegingen, want bij mijn oma kwam vroeger met verjaardagen ook een dergelijke thermos (met boerenbont-print) op tafel; vooral om een grote pot in één keer te hebben. De thermosfles is een soort 'theetap': door de grote knop bovenop in te drukken, wordt de drank gedoseerd door het kraantje gepompt. Maar je hebt airpotten waarmee je moet blíjven pompen en je hebt airpotten waarbij de drank blijft stromen. Mijn airpot is van het laatste type en geeft zelfs na vele uren nog fijn hete thee ('s morgens thee zetten, 's avonds nog warm!!).

(update 28.04.2008)
Deze airpot onlangs gezien bij SupraBazar (Grote Baan 124, Lovendegem, B); een thermos van 3,0l voor €47,95 en van 2,0l voor €43,00.

Bonbonvulling

Deze fijne 'kinderpasta' voor op brood, bestaat nu enkel nog in de blauwe melkchocolade-variant, maar deze pot in lichtgeel met erin de smaak van melk&honing was véél véél lekkerder. En veel inventiever ook; melkchocolade komt wel bij meer fabrikanten van de band rollen.
Als je een beetje door de lay-out heen keek, kocht je met deze pastachoca (beregoed...) een pot zachte praliné met pure honing nasmaak. De beste vulling die je kon hebben voor zelfgemaakte bonbonnetjes (heb ik nog een tijdje gedaan). Zou je eigenlijk ook gewoon honing door melkchocoladepasta kunnen mengen om hetzelfde effect te krijgen?!?

De aller-, aller-, allerlekkerste boter

Kloosterontbijt in kloostertuin

Vorig jaar ontdekt en dit jaar weer van mogen genieten. Niet in de laatste plaats door het frisgroene gras aan je voeten en het nuttigen van een uitgebreid hotelontbijt in de schaduw van bloeiende boompjes. En er is ook een sjoelbak aanwezig!!

Bloemenijs

De Gentse Feesten zijn weer van start gegaan, met een rare affiche dit jaar die ik nog altijd niet snap... Het idee achter de affiche:
Kippen zijn verstandige dieren, ze weten hoe te genieten. 's Morgens springen ze van hun stok en starten welgemutst een dag van scharrelen, kakelen, eten en pronken. En ze leggen alle dagen hun ei. Kortom: kippen hebben een gezonde levenshouding. Zo zijn óók de Gentse Feesten dagen van welgemutst scharrelen, een beetje kakelen, iets eten en je ei kwijt kunnen. (vergezocht...?!?)

"Gentse Feesten" betekent: door de stad zwalken, in het park hangen (Baudelopark wel te verstaan), iedereen zien, overal muziek, straattheater op de SintBaafssite (vorig jaar het onvergetelijke Bataclan), zoete ovenkoeken op het Emile Braunplein, zoeken naar neusekens met dropsmaak en niet te vergeten: bloemenijs.

Bloemisterij "Papaver" (Jan Breydelstraat 6) wordt gerund door haar. Hij is doorheen het jaar reisleider en veelal van huis. Maar in de zomer keert hij terug naar Gent en prepareert voor ons genot zijn geurig ijs van echte bloemen. Eén bol kost een niet mis te verstane €1,50, maar... dan heb je ook echt iets bijzonders in handen (en er is wel meer ijs zo duur). In de verrassende smaken: eucalyptus, Bulgaarse roos, iris, saffraan, viool, lelie, cactus, sinaasappelbloesem, kaneel..:

Rublitorte

Voor het bezoek dat dit weekend ging afkomen, was het handig om 'iets voor bij de koffie' in huis te hebben. En omdat er vooral veel worteltjes waren, werd het deze rublitorte (cake met geraspte wortel).

Het was al vrijdagavond, na een lange werkdag, toen ik aan de slag ging voor het gebak. De boter kwam rechtstreeks uit de koelkast en die heb ik dus even au-bain-marie iets zachter gemaakt, tot net niet gesmolten. Cassonade erdoor gemengd, met het rasp van 1 sinaasappel en 1 limoen. Even wachten tot de boter weer iets gestold was. Tot een zachte crème mixen.

Eieren splitsen en de dooiers door het botermengsel roeren (staat niet in het recept), samen met 2el vers sinaasappelsap. Zelfrijzend bakmeel en bakpoeder boven het mengsel zeven en tot een homogeen deeg roeren. Vervolgens heb ik de volgorde iets aangepast en amandelpoeder met de geraspte wortelen door het deeg gemengd. Beetje voor beetje de stijfgeklopte eiwitten door het deeg spatelen en het geheel in een vorm storten. Ik gebruikte de siliconen tulbandvorm; niet handig, achteraf, omdat het deeg nadien zeer plakkerig bleek en ik wel even bezig was om de vorm weer schoon te krijgen. Een simpele springvorm of cakeblik was beter geweest. De aangegeven baktijd was goed. Het hele garneren heb ik achterwege gelaten in verband met bedtijd.

Eindresultaat: een heerlijk natte, luchtige, zoete cake, die er met smaak in ging bij ons bezoek.

The case of the impossible screw

Chips. Chips. Chips.

Ik heb mijn fijne mixer laten vallen en nu is 'ie kapot. Handig (ahum) als ik ben, dacht ik naïef dat ik het apparaat wel even open kon schroeven om het euvel te verhelpen (schroefjes losdraaien, mixer open, 'iets' even rechtzetten, mixer dicht, schroefjes dichtdraaien!).
Drie kleine schroefjes, verzonken in het plastic, houden het ding intact. Twee van die schroefjes kunnen met een kruiskop-schroevendraaier worden losgemaakt, maar schroefje nummer drie... Schroefje nummer drie is onmogelijk, en volgens mijn lief een duidelijk gevalletje consumentje-pesten. Ik geloof niet dat er een schroevendraaier bestaat om dit schroefje los te krijgen. Waarschijnlijk zelfs hebben 'ze' in de fabriek een speciale schroevendraaier gemaakt, enkel en alleen voor het doel van de permanente bevestiging.
Nou heb ik al een hartgrondige hekel aan het feit dat tegenwoordig (?) alles maar vervangen en nieuwgekocht lijkt te moeten worden (zo van, als je printer vastloopt, dat je van de specialist het advies krijgt een nieuwe te kopen; dat is goedkoper), met de onvermijdelijke tweedehandsdump in de afvalbak die Afrika heet, maar dit is puur boze opzet.

Dapper heb ik mijn eiwitten met de hand stijfgeklopt, maar helaas moet ik bekennen dat ook ik een kind van mijn tijd ben. Ik zal weldra voor een nieuwe mixer op pad moeten. Chips. Chips.
Consument delft het onderspit.

Geen ruzie over de afwas voor slechts €3,50

Goede uitvinding, ook weer van de Hema: magnetisch fotopapier.
In handig 10x15 formaat. Je knipt en plakt de plaatjes naar wens op je computer, magnetisch fotopapier in de printer laden, afdrukken en voilà. De mogelijkheden zijn weer eindeloos, maar wij hebben ze vooral gebruikt voor ons eigen, uiterst sublieme SchoonmaakPuntenSysteem (ideaal om ruzies over -in elk geval- het huishouden te voorkomen).

(update 23-01-2010)

Hoewel prima zelf te beprinten, blijken de magneten na een jaar of drie op de (metalen) kast zowel verkleurd als omgekruld. Boven- dien hebben ze grotendeels hun 'plakkracht' verloren. Jammer.

"TV diner"

Simpel diner vandaag; ik heb nergens zin in. Notengehaktburger met gekookte bospeen en batata (=zoete aardappel). Voor asperges is het eigenlijk het seizoen niet meer (april t/m juni), dus ik had nog geluk. En het gekke is, terwijl ik mijn secondenmaaltijd oppeuzel, dat ik sterk het idee heb dat ik mijn lichaam vol gezonde vezels en mineralen stop. En ongewild nog 'low carb' ook.

Pluk de dag

In de tuin van waar ik werk, staan volop fruitbomen. Feitelijk al reden genoeg om er te gaan werken, want een 'eigen boomgaard' is een lang-gekoesterde droomwens. Om te beginnen een hazelaar! Yes!! Verder een perenboompje, appelboompjes, bessen en als uitsmijter een vijgenboom (die rijpe vrucht draagt vanaf begin/medio augustus; dat is dus mijn favoriete tijd van het jaar om te werken: voor het werk een paar verse vijgen van de boom, vijgen bij de lunch, enkele vijgen in de auto op weg naar huis en thuis nog diverse vijgengerechten als zelfgemaakte vijgenjam met pannenkoekjes).
Hoewel minder volle takken dan vorig jaar, draagt de pruimenboom nu vrucht. En hoewel de pruimpjes klein zijn, zijn ze zoet en sappig, wat niet altijd van de gekochte exemplaren kan worden gezegd. Bovendien vind ik het plukken heel leuk. Lekker op een ladder klauteren, een bakje in de hand en de rijpe zoetigheden tussen de takken uit tevoorschijn toveren.
Conclusie: wat heb je aan primula's en borderplanten in je tuin, als je de vruchtbare grond ook had kunnen gebruiken als moes-, kruiden-of fruittuin?!

Messenslijper

Absolute noodzaak in de keuken: scherpe messen, nee, vlijm(!)scherpe messen. Bij recente aankoop nog niet zo'n probleem, maar als je ze een keer in de afwasmachine hebt gestopt, of de messen al wat langer in gebruik zijn, hoe snijd je dan nog die overrijpe tomaat in plakjes? Echte koks nemen natuurlijk met minder dan een aanzetstaal geen genoegen, maar ik deel mezelf in in de groep van amateuristische huisvrouwen. En ben dan ook al meer dan gelukkig met deze messen-slijper, gekocht bij een ordinaire huis-tuin-en-keuken-winkel. Door de inkeping in het bovenstuk en de positie van de ronddraaiende steentjes, is slijpen absoluut kinderspel: altijd raak en na een paar keer doorhalen altijd scherp. Getuige zij mijn opengesneden wijsvinger.

Soubry broodmix

Het pak broodmix van Soubry trekt de aandacht in de supermarkt en bestaat in drie varianten: Italiaans (voor focaccette, piadina en focaccia), Mexicaans (voor tortilla, taco en nacho's) en Indiaas (voor naan, roti en poori). Is het mogelijk dat je dergelijk exotisch brood eenvoudig zelf thuis kan bakken, zonder al te veel moeite? En dat het dan zo smakelijk is als het er op de foto uitziet? (de foto op de verpakking is weer een traditionele 'serving suggestion'...)

Met de Indiase mix ga ik naan maken. Na toevoeging van de opgegeven hoeveelheid water, meng ik bloemmengsel en meegeleverde kruidenmix door elkaar en kneed hiervan een soepel deeg. Uit gewoonte dek ik het deeg af om te laten rijzen, maar dat hoeft niet, schijnbaar. Het rijst niet.

Ik kan het niet laten een klein bolletje deeg tot een dun lapje uit te rollen, en bak dit in een droge koekenpan tot roti. In de pan bubbelt het deeg iets op, maar bij omkeren van de roti verbranden de gerezen bobbels tot donkerbruin-zwarte plekken. De roti smaakt op zich wel, maar is aan de droge kant.

Naan is ook simpel. Ik maak er twee, want we zijn met z'n tweëen en zó ruim is de hoeveelheid deeg nou ook weer niet. Uitrollen (dikker dan de roti) en in druppelvorm trekken. Braaf, maar met pijn in het hart, bestrijk ik het naandeeg met gesmolten boter zoals aangegeven en bak ze in een dikke tien minuten goudbruin in het midden van de oven. Zo goed als gekochte naan is het niet, maar het is te eten en met een goede curry erbij, is deze snelle manier te verkiezen boven de authentieke bereiding van naan 'from scratch'. Alleen weer niet echt gerezen. De kruiden zijn wel precies goed, met een tikkeltje knoflook (B: look).