Driedubbele (voudige?) chocoladetaart

In de winkel liggen chocoladerepen te kust en te keur. Puur, melk, wit, met nootjes, met gepofte rijst, met praliné, ja, zelfs met exoten als gember of rode peper. Mmm. Chocolade met rode peper. Dat klinkt eigenlijk wel goed. Dus ik kan dan ook volmondig (mond vol met chocola) toestemmen in de wens van de jarige om een driedubbele chocoladetaart te willen mét (fijngehakte) rode peper! Of noem je dat drievoudig?!

Wat je nodig hebt is ruim genoeg om met recht tot 'driedubbel' te komen: bijna 400g pure chocolade, 200g melkchocolade en 100g witte chocolade. Plus veel boter, suiker, eieren én twee pepertjes. Vergeet daarbij niet één wegwerphandschoen, om bij het ontdoen van zaadlijsten en fijnhakken van de pepertjes geen capsaïcine op je vingers wil krijgen! De pure chocolade wordt eerst gesmolten en vermengd met het pittige spul, dan suiker en dan één voor één vijf eieren. Na dat laatste ei transformeert de massa opeens naar een elastisch beslag. Bloem en chocoladedruppels (Jumbo) maken het deeg af, waarna de taart bijna een uur wordt gebakken. Niet te lang; we willen een smeuïge taart.

Dat is een lekker snelklaar beslag en het is alvast een grote vreugde om de bak uit te likken. Mjam.

Het resultaa(r)t is een nogal (te) heftige, waanzinnig machtige pure chocoladetraktatie met een prettige smeuïge textuur, afgepoederd met cacao en poedersuiker. Gasten merken op dat ze misselijk van de driedubbele chocoladetaart worden, maar toch niet kunnen ophouden met eten...

Helaas valt het scherpe van de rode peper weg en is er niet meer te bespeuren van de heetheid dan een tinteling op de lippen. Ook de melk-en witte chocoladestukjes vallen niet meer zo op (vreemd; we hebben het toch over 300 gram chocola die verdwenen is!); misschien dat stukjes koek een goede aanvulling zijn? Nu ik er zo over na denk, is dit feitelijk niet meer dan gebakken arretjescake. Voor ware chocoholics!